کودک بیش فعال را چگونه مهار کنیم؟


 از آنجایی که دارو و درمانی برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی به تنهایی پاسخگو نیست، والدین بهتر است روش های تربیتی و برخورد مناسب با این کودکان را فرا بگیرند اما به راستی چگونه باید با این کودکان برخورد کرد؟ روش های تربیتی مناسب این کودکان کدام هستند؟

کودک بیش فعال
 بزرگ کردن هر کودکی به آموزش والدین نیاز دارد اما کودکی بیش فعال نیروی ویژه ای را می طلبد. اگر به عنوان والدین کودک، نقش خود را به خوبی در مقابل همه کسانی که در درمان کودک شرکت دارند – مانند معلمان، پزشک، روانشناس و حتی سایر اعضای خانواده – ایفا کنید، مهمترین و بهترین مدافع کودک هستید. نتیجه این حمایت ها و آموزش ها این است که می توانید به کودک بیش فعال خود کمک کنید به سوی موفقیت گام بردارد. در اینجا چند روش مناسب برای رفتار با این کودکان را بیان می کنیم:



1- نگرش و افکار خود را تغییر بدهید.
از آنجا که تعدادی از انتظارات، باورها و پیش داوری های خاص والدین باعث بروز مشکلات ارتباطی والد و کودک می شود، لازم است برخی از شناخت ها در نخستین مرحله اصلاح شوند. مثلا به عنوان والد باید بدانید: رفتار کودک مربوط به یک اختلال است و از روی قصد و عمد نیست، کودک توانایی یادگیری و موفقیت دارد، کودک مجموعه ای از توانایی های منحصر به فرد را دارد که این ویژگی ها ارزشمند هستند. به صورت خلاصه هر چقدر می توانید در مورد این بیماری بیاموزید؛ هر چقدر بیشتر بدانید می توانید به کودکتان بهتر کمک کنید.
 
2- گوش دادن و صحبت کردن درست را بیاموزید.
باز نگه داشتن پل ارتباطی میان والدین و کودک فوق العاده مهم است و موج بمی شود اختلاف ها و تعارض های میان والدین و کودک به شکل مؤثری از میان برداشته شود و از وخیم تر شدن روابط میان آنها جلوگیری کند. برای این مورد پیشنهاد می شود:
 رفتار خود را با سن کودک متناسب کنید.

 3- توجه مثبت به کودک نشان دهید.
فقط زمانی می توانید با موفقیت برای فرزند خود حد و مرز قوانین را تعیین کنید که به ویژگی های مثبت او توجه نشان دهید.مؤثرترین راه برای آموزش رفتار خوب، شکل دادن رفتار یا تحسین است. اگر هنگام تحسین کودک خود، راهنمایی های زیر را به کار ببندید، متوجه خواهند شد این کار به عنوان یک روش تربیتی و انضباطی بسیار مؤثر است.
 - به کودک خود بگویید که کدام صفات او را می پسندید. دست کم چند بار در روز کودک خود را تحسین کنید.
- به طور مناسب و مقتضی تحسین کنید. برای دریافت پاسخ های بهتر، نوع تحصین را با سن و اخلاق کودک متناسب کنید. برای نمونه در آغوش گرفتن، بوسیدن، نوازش کردن و دیگر نشانه های عملی محسبت همراه با کلمات مهر آمیز برای کودکان مناسبتر هستند. به این نکته توجه داشته باشید که همیشه از جملات متنوعی برای این کار استفاده کنید، زیرا کودک بعد از مدتی از جملات تکراری خسته می شود.
- بازخورد فوری نشان دهید و رفتار کودک را برای موفقیت های کوچکتر نادیده نگیرید.
- کودک را با افراد دیگر مقایسه نکنید.
 - روزانه پانزده تا بیست دقیقه از وقت خود را به کودک اختصاص دهید تا روابط والد – فرزند نزدیکتری ایجاد شود و زمینه برای تخلیه هیجانات نیز صورت گیرد. در این اوقات به کودکتان در انتخاب فعالیت یا تکلیف، حق انتخاب بدهید و کودک نقش اصلی را بر عهده بگیرد.

4- دستورات مؤثر و مناسب بدهید
کودکان دچار اختلال بیش فعالی در کنترل حواس خود ناتوان هستند. بدین ترتیب وقتی می خواهید کودک رفتار خاصی داشته باشد یا کار خاصی انجام دهد، باید حواس خود را متمرکز کند. برای آموزش این مرحله از مداخله موارد زیر پیشنهاد می شود:
- محیط خانه را بازسازی کنید. فعالیت ها و شلوغی ها و تماس های تلفنی غیرضروری را کاهش دهید و تلویزیون را خاموش کنید.
 - برای تقویت توجه کودک ابتدا از بازی «نگاهتو برنگردون» استفاده کنید. بدین ترتیب که شما و کودکتان به چشمان یکدیگر خیره شوید، هر کس زودتر خسته شود و نگاهش را برگرداند، بازنده است. پس از اینکه کودک خیره شدن را به خوبی یاد گرفت، به او بیاموزید حواسش را روی کسی که در حال صحبت کردن است، متمرکز کند یا به عبارتی «رادارش را روی او قفل کند». هنگام غذا خوردن به طور عمد ترتیبی بدهید تا افراد مختلف صحبت کنند و ببینند آیا کودک این بازی را درست انجام می دهد یا نه. فراموش نکنید در صورت انجام درست این تمرین، کودک را تحسین کنید.
 - مطمئن شوید کودکتان وظایفش را متوجه شده است و از او بخواهید دستور را با صدای بلند تکرار کند.
 - برای انجام کارها از کودک خواهش نکنید. اگر شما در مورد مسئله ای از کودک خود خواهش کنید، باید انتظار جواب «نه» را داشته باشید.
 
5- به کودکتان نحوه انجام درست فعالیت ها را آموزش دهید.
والدین همیشه مشتاق هستند کودک بتواند از خودش مراقبت کند، رفتارش را کنترل کند و رفتاری مسئولان داشته باشد. برای اینکه به طور مؤثر والدین این کودکان باشید، باید یک مدیر مؤثر باشید؛ زیرا شما در حال اداره فردی هستید که سطح خود کنترلی اش پایین است. تعامل شما با کودک باید ثابت و قابل پیش بینی باشد. برای آموزش این مرحله از مداخله، موارد زیر پیشنهاد می شود:
- فعالیت هایی را انتخاب کنید که کودک قادر به انجام آنها باشد.
- قوانین باید به صورت شفاف و خلاصه شده باشد. کودک باید به طور دقیق بداند شما چه انتظاری از او دارید.
- وظایف را به مراحل کوچکتر تقسیم کنید.
- به کودک خود بگویید چه کاری را باید انجام بدهد، نه اینکه چه کاری را نباید انجام بدهد، زیرا باید به این کودکان شروع راه را نشان دهیم، نه اینکه آنها را متوقف کنیم.
- به کودک علامتی نشان دهید که به او بهماند زمان شروع کارش است؛ از کودک بخواهید به شما بگوید در شروع، وسط و پایان چه کارهایی را انجام داده است.
- یک ساختار زمانی ثابت را برای غذا خوردن، انجام تکالیف، تلویزیون نگاه کردن، بیدار شدن و به رختخواب رفتن تنظیم کنید.
- برای انجام کارهایی که به توجه و یادگیری نیاز دارد، وقت استراحتی تعیین کنید.
 - به کودک اجازه دهید انرژی های اضافی خود را با انجام بعضی از ورزش های فیزیکی تخلیه کند.
- تکالیف مدرسه را به طور روزمره مرور کنید و از آموزگار بخواهید کارهای کلاسی کودک را برای شما بفرستد. همچنین زمان مشخصی را برای انجام تکالیف انتخاب و برای انجام تکالیف روزمره جدولی تهیه کنید. به عنوان مثال، شنبه ها: ریاضی و فارسی.
 - یک مکان آرام تعیین کنید که کودک تکالیف مدرسه را در آنجا انجام و کتاب ها و دفترهای مدرسه اش را هر شب پیش از خواب در آنجا قرار دهد و صبح، هنگام رفتن به مدرسه آنها را فراموش نکند؛ تکالیف را بازبینی کنید. صحت و نظم و ترتیب آنها را بررسی کنید و به کودک خود تذکر دهید اگر تکالیفش را انجام دهد، به او پاداش می دهید. کودک را در انجام تکالیفش راهنمایی کنید. ولی خودتان تکالیف را انجام ندهید.
 - با ایفای نقش، کودکتان را آموزش دهید. این موقعیت ها می تواند شامل دعوت یک دوست به بازی، صحبت با تلفن، خوشامدگویی به میهمان، گفتگو با کودکان و ... باشد.
- کودک را مکلف کنید کارهای خانه را انجام دهد؛ مانند چیدن سفره، مرتب کردن اتاق، کمک در آشپزی و ... از این طریق اعتماد خود به توانایی او در مسئولیت پذیری را نشان دهید.
 
6- در زمان مناسب تشویق و تنبیه کنید
پاداش و تشویق برای رفتار مطلوب، یک تقویت کننده محسوب می شود. کودک نسبت به کاری که انجام داده است، احساس خوبی پیدا می کند و در نتیجه آن کار را تکرار خواهد کرد. برای این مورد نیز بهتر است موارد زیر رعایت شود.
- به پاداش ها تنوع ببخشید. برای کمک به تصمیم گیری در مورد پاداش، خواسته های کودکتان را بررسی کنید. می توانید از کودک خود پرسش های زیر را بپرسید «اگر بتوانی سه آرزو بکنی، آنها کدامند؟» «اگر بنا باشد فقط یک چیز از بابا بخواهی، آن چیست؟»
- پاداش ها و امتیازها را فقط در جریان یا بلافاصله پس از بروز رفتار مطلوب ارائه کنید.
 - هنگامی که پاداش یا امتیاز می دهید، از کلمات مثبت و تشویق کننده و نیز از ناز و نوازش استفاده کنید.
- گاهی اوقات جلوتر به کودک بگویید برای گرفتن پاداش و امتیاز از او چه رفتار مطلوبی را انتظار دارید.
- برچسب های ستاره دار یا اشیاء رنگی را انتخاب کنید و در مقابل انجام کار درست یک ژتون به کودک بدهید و در مقابل انجام کار اشتباه، یک ژتون از او بگیرید و مثلا، در ازای جمع آوری پنج ژتون یک هدیه به او بدهید.
 - از تصحیح بیش از حد استفاده کنید. بر اساس این روش، از کودک می خواهید رفتار ناشایست خود را اصلاح کند. مثلا کودک شما روی دیوار نقاشی می کشد. به او بگویید «دیوار کثیف شده است و باید آن را تمیز کنی تا دوباره قشنگ شود.»
 - از روش محروم کردن استفاده کنید، البته در استفاده از این مورد محل محرومیت را به دقت انتخاب، و از امنیت و سلامت آن اطمینان حاصل کنید و مدت زمان محرومیت را برحسب سن کودک تعیین کنید.
 - از کودکتان بخواهید سه تا پنج الگوی نقش یا قهرمان را نام ببرد. بعدا از او بپرسید الگوها یا قهرمانان او برای غلبه بر مشکلات کنترل تکانه چه خواهند کرد. پاسخ های کودک را بررسی و او را دربرداشتن گام های مشابه در راستای تمرین افزایش خویشتنداری تشویق کنید.
 - رویدادها یا عوامل استرس زایی را که در افزایش بیش فعالی، رفتارهای تکانشی و حواس پرتی کودک نقش دارند، مشخص کنید.

7- به رژیم غذایی و مصرف داروها توجه کنید.
اختلال بیش فعالی با رژیم غذایی در ارتباط است. تغذیه نامناسب و حساسیت های غذایی ممکن است این اختلال را افزایش دهد. در این مورد به یاد داشته باشید:
- در وعده های غذایی نظم زمانی ایجاد کنید؛ اندازه گیری دقیق وزن و قد کودک را دنبال کنید.
- از مواد غذایی پروتئینی از قبیل میوه های خشک شده، تخمه گل آفتاب گردان، میوه های مغز دار (پسته، گردو، فندق)، غذاهای بدون نمک، میوه و سبزیجات تازه استفاده کنید؛ از قرار دادن چیپس و نوشابه های گازدار در دسترس کودک خودداری و خوردن پیتزا را برای خانواده محدود کنید.
- برای بسیاری از کودکان مبتلا، دارو درمانی جزء جدایی ناپذیر برنامه درمانی است. دارو درمانی برای این استفاده می شود تا علائم این اختلال را بهبود بخشد و کودک بتواند به طور مؤثری به فعالیت ادامه دهد، بنابراین مصرف او را پیگیری کنید.
 
8- به یک گروه حمایتی بپیوندید.
برخورد و اتخاذ شیوه های تربیتی با کودکان بیش فعال بسیار توانفرساست. در این گروه های حمایتی شما با سایر مادران دارای فرزند بیش فعال آشنا خواهید شد که ضمن احساس همدردی کردن با آنان، می توانید از تجارب موفق آنان نیز استفاده کنید

راز گریه های بی دلیل کودکان چیست؟


 اصولا بچه ها برای دلایل مختلف گریه می کنند. اما گاهی پیش می آید والدین آنها نمی توانند دلیل گریه آنها را تشخیص دهند و بچه ها هم که زبان ندارند تا دردشان را بگویند.اما اگر حتی توان تشخیص دلیل گریه های فرزند خود را نداشتید نیز می توانید با چند روش باعث ساکت شدن او و آرامش مغز خود شوید.روش های زیر در نتیجه تجربه والدین به دست آمده و کاملا کاربردی هستند.
1. چیزی برای مکیدن
مکیدن باعث تپش آرام و مظم قلب و تسکین درد شکم کودک می شود. برای ساکت کردن کودک گریان، پستانک یا انگشت خود را در دهان او بگذارید تا بمکد و آرام شود.

2.موسیقی
برای کودک لالایی بخوانید یا برای او موسیقی پخش کنید و در اتاق با هم برقصید. برای این منظور می توانید انواع مختلف موسیقی را امتحان کنید تا متوجه شوید کدام نوع مورد علاقه فرزند شماست و به او آرامش می دهد. رقصاندن کودک در آغوشتان باعث می شود تا بدن کودک کمی ورزش کند و آرام شود و ممکن است منجر به خواب او شود.

3.آب گرم
همچون هوای تازه، آب گرم هم می تواند موجب آرامش کودک و بند آمدن گریه او بشود. همچون زمانی که کودک را حمام می کنید، او را زیر شیر آب گرم نگه دارید و اجازه دهید آب گرم روی بدن او حرکت کند.

4.صدای چند بسامدی
شاید از نظر شما صدای جاروبرقی به هیچ وجه آرامش بخش نباشد اما نوزادان از شنیدن چنین صداهای چند بسامدی که دیگر صداهای محیط را از بین می برند، خوششان می آید. این صدا درست شبیه صدایی است که آنها 9 ماه داخل رحم مادر می شنیده اند. یا مثلا بعضی از مادرها می گویند، فرزند آنها با صدای جریان آب آرام می شود. یا حتی برخی ادعا می کنند صدای هواکش حمام نیز حس آرامش به کودک آنها می دهد به همین دلیل، برای ساکت کردن، او را در آغوش خود چند دقیقه داخل حمام می برند و هواکش را روشن می کنند.

5.هوای تازه
گاهی باز کردن پنجره یا در خانه و ایستادن در مسیر جریان هوا، باعث ساکت و آرام شدن کودک می شود. اگر این روش پاسخگو بود، می توانید هنگامی که او را در بالکن یا کنار پنجره در آغوش گرفته اید، با او در مورد آسمان و محیط اطراف خانه صحبت کنید.
با کودکانی که بی دلیل گریه می کنند چه کنیم؟

6. در آغوش گرفتن و قنداق کردن
نوزادهایی که تازه به دنیا آمده اند شدیدا علاقه دارند تا همچون رحم مادر احساس گرما و امنیت کنند. بنابراین، کودک خود را قنداق کنید یا او را داخل پتویی سفت بپیچید و او را در آغوش بگیرید تا احساس امنیت کند. بعضی از بچه ها با قنداق و در آغوش گرفته شدن احساس آرامش زیادی می کنند و برای آرامش بیشتر می توانید او را با حرکات ظریفی به بالا و پایین تکان دهید. حتی می توانید پستانک نیز در دهان او بگذارید. برخی از مادرها پتوی کودک خود را با سشوار گرم می کنند و سپس نوزاد را داخل آن می پیچند و سفت در آغوش می گیرند.

7.حرکت کردن
در آغوش گرفتن یا قرار دادن کودک داخل کالکسه و راه بردن او به آرام شدن او کمک می کند. روش دیگر حرکت شامل استفاده از صندلی های متحرک یا تاب است. می توانید کودک را داخل گهواره متحرک قرار و او را تکان دهید. برخی از مادرها با استفاده از بازی دادن کودک روی توپ های بزرگ باعث خستگی و در نتیجه  خوابیدن کودک خود می شوند.

8.ماساژ
بیشتر کودکان دوست دارند لمس شوند. بنابراین، ماساژ می تواند چاره کار باشد. مهم نیست که اصول ماساژ را می دانید یا خیر، مهم این است که به آرامی دست و پای کودک خود را بمالید تا احساس آرامش کند و آرام بگیرد.

9.راهکارهای دیگر
اگر برای آرام کردن کودک گریان خود همه راه ها را امتحان کرده اید و همچنان گریه می کند، به دنبال راهی باشید که در این جور مواقع به کمکتان می آید. مطمئن باشید بالاخره روشی هست که کودک شما با آن آرام می شود. برای اطمینان، لباس های او را درآورید، پوشکش را عوض کنید، پاهایش را با محلول ها و کرم های آرامش بخش ماساژ دهید، لباس بپوشانید، سفت در آغوش خود بگیرید و اگر همچنان گریه می کرد به او شیر بدهید.

10.به خود استراحت دهید
کودکانی که بیشتر مواقع گریه می کنند و خیلی دیر آرام می شوند، موجب استرس والدین خود می شوند. خوشبختانه بچه ها هر چه بزرگ تر می شوند راحت تر می توان آنها را آرام کرد.  اما در حال حاضر، از اینکه همگام با نگهداری از فرزندتان، از خودتان هم مراقبت کنید احساس گناه نداشته باشید. این کار باعث می شود تا صبورتر و مهربان تر باشید. هنگامی که تحمل خود را از دست می دهید، ترفندهای زیر را انجام دهید.
•    کودک خود را روی زمین در مکانی امن قرار دهید و اجازه دهید چند دقیقه برای خودش گریه کند.
•    از دوست یا والدین خود کمک بگیرید
•    مسوولیت بچه را برای مدتی کوتاه به کسی بدهید که به او اطمینان دارید
•    برای خود موسیقی آرامی بگذارید تا کمی از آن فضا خارج شوید
•    نفس عمیق بکشید
•    به خودتان یادآوری کنید گریه کردن مشکلی برای کودک ایجاد نمی کند
•    مدام برای خود تکرار کنید که کودکتان خیلی زود رشد می کند و از این مرحله خارج می شود

راشیتیسم یا نرمی استخوان چیست؟ 


راشیتیسم یا نرمی استخوان یک بیماری استخوانی در بچه ها است که موجب ضعیف شدن استخوان، پاهای پرانتزی و تغییرشکل در اندام ها می شود.در این بیماران به دلایلی کلسیم، فسفر یا ویتامین دی به اندازه ی کافی در اختیار تولید استخوان قرار نمی گیرد.

 چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا هستند؟
افراد زیر بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به نرمی استخوان هستند:
* شیر مادر ویتامین دی زیادی ندارد پس اگر بچه ای به مدت طولانی فقط از شیر مادر تغذیه کند و از مکمل ویتامین D استفاده نکند ممکن است در خطر ابتلا به راشیتیسم باشد.
* مصرف کم کلسیم
* قرار نگرفتن در معرض تابش آفتاب: ویتامین دی در پوست بدن انسان و با تابش نور آفتاب ساخته می شود. پس تابش ناکافی نور خورشید می تواند زمینه ساز راشیتیسم باشد.
* کسانی که پوست تیره دارند نیاز به نور بیشتری برای ساخت ویتامین دی دارند و در نور کم بیشتر در معرض کمبود ویتامین دی قرار می گیرند.
* کسانی که به لاکتوز حساسیت دارند به علت مصرف ناکافی لبنیات می توانند در معرض خطر این بیماری قرار بگیرند.

 علائم راشیتیسم یا نرمی استخوان
مهم ترین آن ها عبارت هستند از خواب آلودگی، شلی و ضعف عضلانی، تاخیر در رشد، پای پرانتزی و مچ دست کلفت.در موارد شدید ممکن است شکل قفسه ی سینه ی بچه تغییر کند.تشنج هم از دیگر علائم حالات شدید بیماری است.پزشک معالج بعد از معاینه ی بیمار، از رادیوگرافی استخوان ها و آزمایشات خون برای کمک به تشخیص استفاده می کند.
 
درمان نرمی استخوان
درمان این بیماری با تجویز کلسیم و ویتامین D است. معمولا چند ماه طول می کشد تا وضعیت بیمار به حد طبیعی برسد. بسیاری از تغییر شکل های اندام مانند پای پرانتزی با درمان دارویی خود به خود خوب می شوند.در حالات شدید تغییر شکل استخوان ها ممکن است برای درمان، به جراحی نیاز باشد.با این حال بعضی تغییر شکل های استخوانی که در لگن یا قفسه ی سینه به وجود می آید و یا مشکلات قدی که برای بیمار به وجود آمده ممکن است برای همیشه برای وی باقی بمانند.

پیشگیری از بروز راشیتیسم
با انجام اقدامات زیر می توان مانع از بروز بسیاری از موارد بیماری شد:
* در بچه هایی که فقط شیر مادر مصرف می کنند باید روزانه ویتامین D به صورت قطره ی مکمل استفاده کنند. اگر مادر شیرده هم ویتامین دی بیشتری مصرف کند میزان آن در شیر وی بیشتر می شود.
* بچه ها نیاز دارند تا روزی دو لیوان شیر مصرف کنند. این مقدار در نوجوانان باید به روزی 3 تا 5 لیوان افزایش پیدا کند.
* در بچه هایی که به شیر حساسیت دارند باید کلسیم را به صورت مکمل های غذایی به بچه داد.

تعیین جنسیت نوزاد با روش های

این روزها بحث تعیین جنسیت جنین به موضوع داغی تبدیل شده است. برای بسیاری از زوج‌های جوان حتی در جوامع پیشرفته مهم است که بتوانند جنس فرزندشان را انتخاب کنند. سال‌هاست كه دانشمندان و پژوهشگران علوم پزشکی نتایج تحقیقات خود درباره تاثیرگذاری کروموزوم‌های x وy مردان در تعیین جنسیت جنین را مطرح و اعلام کرده‌اند؛ موضوعی که فصل اشتراک طب مدرن و طب سنتی برای تعيين جنسیت جنین است.با این تفاوت که درمانگران و متخصصان طب سنتی علاوه بر تاثیرگذاری کروموزوم‌های مردانه، شرایط فیزیکی و جسمی دستگاه زنانه و رحم زنان را در تعيين جنس نوزاد موثر می دانند. دکتر سعید صانعی، درمانگر و مشاور گیـاه‌درمانی توضیحات بیشتری را درباره دیدگاه درمانگران مکتب طب سنتی ایران با شما در میان می گذارد.

طب سنتی درباره تعیین جنس جنین چه می‌گوید؟
برخلاف دیدگاه طب مدرن که مرد را عامل اصلی در تعيين جنسیت نوزاد می‌داند، حکیمان و درمانگران طب سنتی بر این باورند که علاوه بر مرد، زن نیز می‌تواند نقش موثر و قابل ملاحظه‌ای در تعیین جنسیت داشته باشد. بر اساس این قاعده علاوه بر تاثیر کروموزوم‌های جنسی xوy ، میزان ph محیط رحم و اسیدی و قلیایی بودن آن و حتی وجود پادتن‌های ضدکروموزوم yدر بدن زن نیز می‌تواند در تعیین جنس جنین موثر باشد بنابراین باید توجه داشت که مرد و زن هر دو به یک اندازه بر تعیین جنسیت نوزاد موثرند و نباید اینگونه باشد که نقش زن در تعیین جنسیت جنین کم‌اهمیت و نادیده گرفته شود.

پسر می‌خواهید، دور این غذاها را خط قرمز بکشید
اگر تصمیم دارید نوزاد پسری را به جمع خانواده خود اضافه کنید، می‌توانید با تغییر برنامه و رژیم غذایی به سبک طب سنتی به آرزوی خود برسید. به گفته درمانگران طب سنتی این مادران باید مصرف غذاهای دریایی، شیر، لبنیات، کلم، کدو، قهوه، کاکائو، تره، ماءالشعیر و جوانه گندم را كه موجب افزايش PH محيط رحم مي‌شود از برنامه غذایی خود حذف كنند. بهترین زمان برای اجرای این رژیم غذایی از اولین روز قاعدگی تا 19 روز بعد از پایان آخرین روز قاعدگی است. اجرای این برنامه غذایی در ماه‌های پیش از بارداری به زوج کمک می‌کند تا شانس بیشتری برای تولد نوزاد پسر داشته باشند. مادر با مصرف این غذاها می‌تواند موجب کاهش میزان اسیدیته رحم شود و به این ترتیب محیط رحم را برای قلیایی شدن آماده کند. به این ترتیب او می‌تواند با مصرف پرتقال شیرین در میان‌وعده‌ها به کاهش میزان اسیدیته رحم خود کمک کند.

با هویج و خرما پسردار می‌شوید
یکی از بهترین روش‌ها برای افزایش احتمال تولد نوزاد پسر مصرف انواع دانه‌های روغنی و آجیل است. در برخی از متون طب‌سنتی مصرف روزانه 2عدد خرما بعد از یکی از وعده‌های غذایی نیز شانس تولد پسر را افزایش می‌دهد. علاوه بر این با گنجاندن سبزیجات و میوه‌هایی چون هویج، سیب‌زمینی، تخم‌مرغ، مرکبات شیرین، توت‌فرنگی، شاه‌توت، انگور، کاهو و مصرف غذاهای خوش‌نمک می‌توانید جنسیت نوزاد خود را پسر انتخاب کنید به شرط آنکه علاوه بر رعایت رژیم غذایی دیگر توصیه‌های متخصصان طب سنتی را نیز درباره پرهیزهای غذایی لحاظ کنید. نکته مهمی که خانم‌ها باید به آن توجه کنند میزان مصرف نمک است که باید حتما با مشاوره متخصص طب سنتی یا پزشک خود آن را مصرف کنند تا احتمال ابتلا به فشارخون حاملگی ناشی از مصرف نمک را به صفر برسانند.

این زمان را فراموش نکنید
راه‌حل دیگری که به کمک آن می‌توان احتمال تولد فرزند پسر را افزایش داشت توجه به زمان مناسب برای انجام لقاح است. در صورتی که زوج 3 تا 4 روز بعد از آخرین روز قاعدگی زن برای لقاح اقدام کنند به دلیل تازگی و طراوت رحم در این زمان و به دلیل کافی نبودن زمان برای جمع شدن ترشحات اسیدی، زن و مرد شانس بیشتری برای تولد نوزاد پسر خواهند داشت. حکمای طب سنتی در منابع و متون طبی مختلفی به این نکته اشاره کرده‌اند که انجام لقاح 3 تا 4 روز بعد از پاکیزه شدن زن و به این ترتیب که در زمان انجام لقاح ابتدا زن و پس از او مرد ارگاسم را تجربه کند یکی از مهم‌ترین عوامل برای تولد نوزاد پسر است و اما در صورتی که زوج به داشتن فرزند دختر فکر می‌کند باید 6 روز بعد از پایان قاعدگی زن لقاح را انجام دهند. در این شرایط باید ارگاسم مرد زودتر از زن به سرانجام برسد. البته در این زمینه جزئیات و نسخه‌های دیگری نیز وجود دارد که مشاوره با متخصص و درمانگر طب سنتی می‌تواند آن را برای هر زوج مشخص کند.

رابطه اسیدیته رحم با جنسیت نوزاد
بر اساس دیدگاه درمانگران طب سنتی و طبیعی میزان ph و اسیدیته رحم مي‌تواند نقش موثری بر جنسیت جنین داشته باشد. بر اساس این تئوری هر چه اسیدیته رحم بیشتر باشد، شانس تولد نوزاد دختر بیشتر می‌شود و هرچه میزان اسیدیته کمتر باشد و ph رحم به سمت قلیایی شدن میل کند، احتمال تولد نوزاد پسر بیشتر می‌شود. به همین دلیل درمانگران شیوه‌های طبیعی درمان به ویژه طب سنتی ایران با تغییر رژیم غذایی زنان چندین ماه پیش از بارداری و ارائه نسخه‌های طبیعی و شست‌وشوی رحم با کمک داروهای طبیعی اسیدی یا قلیایی به زوج‌ها کمک مي‌كنند تا در تعيين جنسیت کودک خود دخالت کنند.

توصیه طب‌سنتی: شستشو با آبلیمو خیلی رقیق
یکی از روش‌هایی که در طب سنتی برای تولد نوزاد دختر به خانواده‌ها پیشنهاد می‌شود شست‌وشوی رحم با آبلیموی تازه خیلی رقیق است. برای این منظور کافی است از 6 ماه قبل از بارداری این روش را اجرا کنید. 5 سی‌سی آبلیموی تازه را با یک استکان آب مخلوط كرده و از آن برای شست‌و‌شوی رحم استفاده کنید. این کار نه تنها موجب پاکسازی رحم از قارچ‌ها و باکتری‌ها می‌شود بلکه مقاومت رحم را در برابر اسیدیته بیشتر می کند. به این ترتیب بعد از چند بار تکرار این روش شرایطی ایجاد می‌شود که شانس تولد نوزاد پسر را كاهش مي‌دهد.  ضمن آنکه درمانگران طب سنتی از این شیوه برای درمان برخی از عفونت‌ها و حتی پیشگیری از ابتلا به عفونت‌های دستگاه زنانه و رحم استفاده می‌کنند.

غذاهای که احتمال دختر شدن را بیشتر می‌کند
درمانگران طب سنتی بر این باورند که گنجاندن خوراکی‌هایی مانند کرفس، پیاز، اسفناج، کاکائو، پروتئین میگو، ماهی و غذاهای دریایی، شیر و لبنیات به برنامه غذایی و پرهیز از مصرف غذاهای خوش‌نمک در وعده‌های غذایی روزانه 5 تا 6 ماه پیش از بارداری و انجام لقاح می‌تواند به ایجاد شرایطی برای تولد نوزاد دختر کمک کند. علاوه بر این هرچه سن پدر و مادر بیشتر باشد یا زندگی زوج تحت تاثیر هیجانات، استرس و تنش‌های روزمره باشد، احتمال تولد نوزاد دختر افزایش می‌یابد.

بگذار کودک خاک بازی کند!

امروزه مردم نسبت به میکرب ها، نظافت و بهداشت بسیار حساس شده اند. والدین دائماً در حال شستن دست های فرزندانشان هستند و از صابون های آنتی باکتریال، دستمال مرطوب و ... استفاده می کنند. ولی اشکالی ندارد که فرزندانمان را به طبیعت نزدیک کنیم و حتی تحقیقاتی صورت گرفته است درباره اینکه چه رابطه ای بین خاک بازی و قویتر شدن سیستم ایمنی بدن وجود دارد. دانشمندان کشف کرده اند که حساسیت و وسواس انسان ها درباره بهداشت و نظافت ممکن است منجر به آلرژی، آسم و بیماری های التهابی شود.

چرا کودکان به خاک بازی علاقه دارند؟
به گفته مری روبوش، پزشک و نویسنده کتاب "چرا خاک خوب است: 5 روش برای دوست شدن با میکرب ها" این علاقه کودکان به خاک به میلیون ها سال پیش برمی گردد. دستگاه ایمنی مانند عضلات بدن باید تمرین داشته باشد تا کاملاً رشد کند و قوی شود تا در برابر بیماری ها مقاومت نماید. اینکه کودکی خاک بخورد، یک تمرین ایده آل برای دستگاه ایمنی بدن او و رسیدن به تناسب است. وقتی کودک چیزهایی را در دهانش می گذارد، در واقع به دستگاه ایمنی بدنش امکان کشف محیط زیست پیرامون را می دهد. نه تنها این کار باعث می شود که واکنش های ایمنی بدن قویتر شوند، که برای محافظت از بدن لازم است، بلکه بهترین واکنش ها را به دستگاه ایمنی نابالغ آموزش می دهد. ثابت شده است که بچه هایی که در مزرعه بزرگ می شوند و در معرض انواع و اقسام حشرات، کرم ها و عناصر طبیعی محیط زیست قرار دارند، آلرژی های کمتر و مشکلات کمتری در دستگاه ایمنی شان دارند تا بچه های شهری که بیشتر وقت خود را در خانه می گذرانند. بیرون بازی کردن با پای برهنه و خاک بازی کردن، برای سلامت بچه های امروزی اهمیت زیادی دارد.

غریزه طبیعی ما خاک را دوست دارد
پژوهش های اخیر نشان می دهند که ممکن است بچه هایی که خیلی تمیز هستند، باید به غریزه طبیعی خود رو بیاورند. در سال 2012 آزمایشی انجام شد تا ببینند که موش هایی که بدون باکتری معده به دنیا می آیند و بزرگ می شوند، دستگاه ایمنی شان چطور عمل می کند. مشخص شد که قرار گرفتن در معرض میکرب ها در ابتدای زندگی به تقویت سلول های ایمنی در برابر بیماری هایی که بعداً شخص بدان مبتلا می شود بسیار اهمیت دارد. وقتی همان کودک بزرگ می شود و در برابر همان میکرب ها قرار می گیرد، دیگر آن میکرب اثر قبلی را بر روی او ندارند. مهمترین نکته ای که از این آزمایش کشف شد این بود که در سال های اولیه زندگی، رشد بیولوژیکی قابل توجهی صورت می گیرد که در سال های بعدی زندگی دیگر اتفاق نمی افتد و ساخته شدن دستگاه ایمنی قوی یکی از آن رشدها است.

خاک بازی موجب ساخته شدن دستگاه ایمنی قوی در کودکان می شود.
به هیچ وجه نباید بگذارید که کودکتان خاک بخورد، ولی اضطراب هم نداشته باشید. والدین بچه ها آنقدر نگران آنها و سرما خوردن و آنفلوانزا گرفتن آنها هستند که دائماً وسواس دارند که کودکشان تمیز و بدون میکرب باشد. ولی ظاهراً این بر خلاف ریتم طبیعی زندگی است. علم ثابت کرده است که خاک برای زندگی کودک مفید است. کودکان عاشق خاک بازی هستند چون غریزتاً می دانند که خاک برایشان خوب است و باعث می شود که دستگاه ایمنی قویتری داشته باشند. حالا می توانیم بگذاریم که آنها خاک بازی شان را بکنند و خیالمان راحت باشد که با این کار قوی تر و سالم تر می شوند. نفس عمیقی بکشید و از خوشحالی کودکتان به هنگام خاک بازی خوشحال باشید.

کودکان کار


 کودکان کار- به موازات افزایش و گسترش پدیده کودکان کار در سطح جهان، بویژه در جوامع در حال توسعه و پیگیری سازمانهای بین المللی و ملی مختلف درباره  مسئله کودکان کار تحقیقات و مطالعات مختلفی صورت گرفته است.، جائیکه میلیونها کودک در سنین پایینی (۱۴- ۵) با هدف امرار معاش خود و خانواده خود به کار مشغول هستند.کار کودکان ممکن است شکل عادی کارمزد و در کارخانه ها، معادن، مزارع و بخشهای خدماتی را داشته باشد، و یا ممکن است بصورت آزاد و کسب و کار خیابانی باشد. کار آنها ممکن است نیمه وقت یا تمام وقت و فصلی یا کارگر دائم باشد.ممکن است این کودکان دستمزد خود را بصورت جنسی یا پولی بگیرند، یا اساساً کارکن خانوادگی بی مزد باشند.عده ای اصلاً مزد نگیرند و تنها برای سرپناه و محلی جهت حمایت یا برای غذایی بخور و نمیر کار کنند.(ریس دانا.۱۳۸۲.ص ۲۳۲)کودکان کار شامل کودکانی است که بیش از رسیدن به سن قانونی کار تا گزیر وارد بازار کار می شوند و کار زود رس انها مانع رشد طبیعی ُ اجتماعی و روانی و جسمانی انها شده است.کار کودکان جنبه های منفی اقتصادی و اجتماعی قابل توجهی در بردارد. این کار مانع افزایش جدی مهارتها ، آموزش و دانش می شود، بهره وری افت می کند،درآمدهای بیمه اجتماعی کاهش پیدا می کند، صدمه های جانی و مالی بالا می رود، انواع آسیبهای اجتماعی شامل سوء استفاده جنسی، اعتیاد، خرده فروشی مواد مخدر،بزهکاری کودکان و نوجوانان افزایش پیدا می کند، مهاجرتها بدلیل امکان کار کردن کودکان به گونه ای زیانبار و آسیب رسان بالا می رود.دردنیای امروز کشورهای زیادی هستند که در آنها کودکان به کار تمام وقت یا نیمه وقت و اغلب در شرایط توان فرسا، اشتغال دارند.کودکان حقوق مشخصی دارند و استفاده از کار کودک از نظر اخلاقی زننده و تجاوز آشکار به حقوق آنها محسوب می شود.چه بسا نتیحه کار کودک ، محرومیت از تحصیل، لطمه های اجتماعی و بیماریها و اختلال رشد جسمی وروانی می باشد.بنابراین ضرورت توجه به مسئله کار کودکان را می توان چنین بیان کرد:

الف) گسترش کار کودکان:
براساس آمارهای موجود بیش از ۲۵۰میلیون کودک ( ۱۴-۵ ) که معمولاً زیر سن قانونی کار می کنند، در کشورهای در حال توسعه است. اگر سن پایان کودکی را براساس پیمان نامه حقوق کودک زیر ۱۸سال در نظر بگیریم، در سال ۲۰۰۲ بیش از ۳۵۰میلیون کودک و نوجوان به جای پرداختن به تحصیل ، کار می کنند.در ایران نیز تعداد کودکان کار به دلایل گوناگون رو به افزایش است اما آمار دقیقی در مورد کودکان کار وجود ندارد.بیش از ۲۰هزار نفر کودک کار در تهران تایید شده است.در آمار تخمینی سازمان جهانی کار در سال ۱۹۹۵بیش از ۷۱/۴درصد کودکان بین ۱۰تا ۱۴ سال در ایران از لحاظ اقتصادی فعال هستند.براساس سرشماری سال ۱۳۷۵ بیش از ۴ درصد جمعیت شاغل کشور را گروه سنی ۱۰تا ۱۴ سال تشکیل می دهند بر اساس این همین آمار جمعیت شاغل کشور ۵/۱۴میلیون نفر بوده است که ۴ درصد آن در حدود۶۰۰ هزار نفر می شود. در سال ۱۳۷۵ خدود ۳۸۰هزار کودک در سن ۱۰تا۱۴ سال در سراسر کشور کار ثابت داشته است
 
ب) آسیب پذیری کودکان در برابر کار:
کودکان کار در شرایط بسیار نامطلوب از نظر تغذیه، بهداشت و انجام کارهای خطرناک و حاد به سر می برند. این کودکان می توانند به راحتی بازیچه دست بزهکاران حرفه ای اعم از سارقین یا باندهای توزیع مواد مخدر، عوامل ایجاد خانه های فسادو... قرار گیرند. و همچنین عدم بهره گیری از آموزش و تحصیل علم و فن، قدرت رقابت با سایر کودکان در ایجاد یک زندگی سالم را هر جه بیشتر از این کودکان سلب می کند.

ج) تاثیرات اقتصادی – اجتماعی کار کودکان:
سبب افزایش سود و انباشت سرمایه برای کسانی می شود که کودکان را مورد استثمار قرار می دهند و در نتیجه فاصله طبقاتی را در جامعه بیشتر می کند و فقر و تهیدستی را افزایش می دهد. کودکان را از دستیابی به دانش و مهارت کافی باز می دارد و در نتیجه بهره وری نیروی کار را در جامعه کاهش می دهد.آسیبهای اجتماعی مانند اعتیاد، بزهکاری، استثمار، تبعیض، فقرو... افزایش می یابد و در نتیجه سلامت اجتماعی را به مخاطره می اندازد و مانع پیشرفت و توسعه جامعه می گردد.

عوامل مختلف در دیر به حرف افتادن کودکان

 
حرف زدن کودک,به حرف افتادن کودک,زبان آموزی کودک
 درست است که دیر به حرف افتادن کودکان ، تا حدودی امری ارثی قلمداد می شود  ؛ اما نمی توان نقش عوامل محیطی و چگونگی برخورد والدین با کودکان را نادیده گرفت...
 صحبت کردن با کودک ، مهم ترین گام در آموزش زبان به حساب می آید ؛ هر چند ممکن است برخی تصور کنند که صحبت کردن با کودکی که نمی تواند پاسخ آنان را بدهد فایده ای ندارد . مطالعات انجام شده نشان داده است که مادران به ویژه ، نقش بی نظیری در رشد کلامی فرزندان خود دارند .متخصصان بر این باورند که در طول مرحله رشد سریع واژگان ، یعنی فاصله ی بین 12تا 18 ماهگی، فعالیت های کلامی در خانه ، می تواند بسیار تاثیرگذار باشد. فعالیت هایی مثل : خواندن شعر و سرود ، انجام بازی های تصوری ، خواندن کتاب برای طفل ، تعامل چهره به چهره با وی و ... . افراد بزرگسال ، با صحبت کردن شمرده ، بلندتر کردن صدای خود و همراه با مبالغه در ادای زیر و بم ها ، کار شنیدن و بازشناسی الگوهای  کلامی را برای کودک راحت تر می کنند.

عوامل موثر در رشد زبان
عوامل متعددی وجود دارند که می توانند تاثیر مثبت یا منفی بر رشد زبان کودک داشته باشند . برخی از این عوامل درونی و برخی دیگر خارجی هستند که به اختصار توضیح می دهیم .

برخی از عوامل درونی موثر در رشد گویایی کودک عبارتند از :
** شنوایی طبیعی ، دستگاه سالم گویایی ، حافظه شنوایی و فراخنای دقت، هوش کافی ، نداشتن بیماری مزمن، عدم وجود ضایعات عصبی و برخورداری از تعادل عاطفی .به طور کلی می توان گفت که هرقدر میزان تشابه کودکان معاشر با یکدیگر ، بیشتر باشد، رشد کلامی آنان کم تر است

حال به سراغ عوامل بیرونی و محیطی کودک می رویم که می تواند او را در بهبود زبان آموزی و رشد سریع سخن گفتن یاری رساند :
** وجود محبت ، پذیرش و امنیت، روابط سالم خانوادگی، ارائه آزادی به کودک و تشویق او به انجام فعالیت هایی در خور استعداد ، عدم ایجاد فشار برای یادگیری و انتظار پیشرفت متناسب با سن و استعداد ، انظباط و نظم و ترتیب پایدار ، وقت کافی، امکانات مناسب، تشویق به ابراز احساسات و عقاید شخصی ، محیط شوق برانگیز و تجربه های غنی و معیارها و عادت های سخن گفتن خوب در خانه .
 
در ادامه ی مقاله ،  برخی از عوامل موثر بر تفاوت های موجود در رشد تکلم کودک را مورد بررسی قرار می دهیم :

 جنسیت
پژوهش های مختلف نشان داده اند که رشد تکلم دختران ، سریع تر از پسران است و دختران به طور متوسط کمی پیش از پسران سخن گفتن را آغاز می کنند.

 هوش
رشد تکلم کودک ، رابطه ی مستقیمی با میزان هوش وی دارد. مطالعات انجام شده ، رشد سریع تر تکلم و خزانه ی غنی واژگان را در کودکان تیزهوش نشان داده اند. اهمیت این امر به قدری است که می توان گفت همبستگی بین هوش کودکان و میزان رشد تکلم ایشان حتی بیشتر از همبستگی بین سن زمان و قدرت تکلم است.کودکانی که با بزرگسالان معاشرند ، نسبت به گروه دیگر، از نظر رشد کلامی پیشرفته ترند و این پیشرفت را هم در تعداد واژگان و هم در ساختار کلامی خود نشان می دهند

 سن معاشرین کودکان
بین میزان رشد گویایی کودکانی که با بزرگسالان معاشر هستند و آنان که بیشترین ارتباط را با همسالان خود دارند ، تفاوت دیده می شود . کودکانی که با بزرگسالان معاشرند ، نسبت به گروه دیگر، از نظر رشد کلامی پیشرفته ترند و این پیشرفت را هم در تعداد واژگان و هم در ساختار کلامی خود نشان می دهند.کودکانی که بیشترین ارتباط را با هم سن و سال های خود دارند ، بیشتر به بازی می پردازند و کمتر از گفتگو استفاده می کنند. به طور کلی می توان گفت که هرقدر میزان تشابه کودکان معاشر با یکدیگر ، بیشتر باشد، رشد کلامی آنان کم تر است. این امر به ویژه در مورد کودکان دوقلوی همسان به وضوح بیشتر مشاهده شده است . این گونه کودکان به دلیل تشابه بیشتر سنی ، جنسی ، عاطفی و روانی غالبا با یکدیگر بازی می کنند و حتی دست به ابداع کلمات رمزی می زنند که جز خودشان شخص دیگری متوجه معانی آن ها نمی شود و از این جهت است که معمولا گفته می شود رشد کلامی در این کودکان ، با تاخیر همراه است . صحبت کردن با بزرگسالان و خواندن کتاب برای آنان می تواند رشد تکلم را در ایشان افزایش دهد.

 فرهنگ خانواده
کیفیت ارتباط های والدین با کودک ، میزان وقتی که به وی اختصاص می دهند و نوع سرگرمی هایی که خانواده برای صرف اوقات فراغت خود دارد نیز در رشد تکلم کودکان موثر است . بدیهی است که در خانواده هایی که کتاب، روزنامه، مجله و سایر ارتباط جمعی وجود دارد ، علاقه ی کودک به شنیدن، خواندن، گفتن و نوشتن بیشتر می شود و البته ، میزان سواد  والدین، برادران و خواهران بزرگ تر نیز در این امر بی تاثیر نیست . وضعیت اقتصادی خانواده و امکاناتی که برای کودک مهیا می گردد نیز در سرعت سخن گفتن کودک موثر می باشد .

چرا کودک ما به بلوغ زودرس می رسد؟


 تحقیقات نشان داده در سال‌های اخیر سن بلوغ در دختران و پسران ایرانی كاهش یافته، آیا باید نگران بود؟
 
بلوغ زودرس چیست؟
بلوغ طبیعی دوره‌ای است که طی آن صفات ثانویه جنسی به‌وجود می‌آیند و فرد توان باروری پیدا می‌کند. تغییرات فیزیکی در دوران بلوغ، نتیجه‌ مستقیم یا غیرمستقیم بلوغ غده هیپوتالاموس در دستگاه عصبی مرکزی، تحریک اعضای جنسی و ترشح هورمون‌های جنسی است. اما بلوغ زودرس براساس تعریف‌های اپیدمیولوژیك ظاهر شدن علائم بلوغ‌ ‌از نظر فیزیكی و هورمونی زیر 8 سال در دختران و زیر 9 سال در پسران است. این روزها با تغییری كه در ساختار زندگی شهری صورت گرفته و با توجه به پیشرفت‌هایی كه در زندگی اجتماعی به‌وجود آمده بلوغ زودرس در دختران سفیدپوست زیر 7 سال و در سیاه‌پوستان زیر 6 سال تعریف شده است. این سن در مورد شروع بلوغ است چون همان‌طور كه می‌دانید بلوغ دوره‌ای چند ساله دارد.
 
زود بزرگ شدن چه علائمی دارد؟
اولین علامت بلوغ در دختران برجستگی سینه و در پسران بزرگ شدن و تغییر سایز بیضه‌هاست، بنابراین اگر دختری در ناحیه تناسلی و زیر بغل با رشد مو مواجه شد نباید اینطور قلمداد شود كه بالغ شده چون این حالت مقدمه بلوغ است. در دختران علائم ابتدا با بزرگ شدن سینه‌ها ظاهر می‌شود و بعد از آن است كه نواحی‌ای از بدن كه در آنها غدد جنسی وجود دارد رویش مو پیدا می‌كند. عادت ماهانه نیز در مرحله نهایی اتفاق می‌افتد. در پسران اولین علامت بزرگ شدن بیضه و سپس بلوغ دیگر اجزای اندام تناسلی است.
 
عوامل ایجاد‌كننده بلوغ زودرس
عوامل زیادی در شروع بلوغ اهمیت دارند ولی بیشتر بار این عوامل وابسته به ژنوم افراد است. در واقع این ژنتیك است كه تعیین می‌كند در چه سنی فرد وارد بلوغ شود اما چنین به‌نظر می‌رسد که سایر عوامل نیز بر سن شروع و البته پیشرفت تکامل بلوغ تاثیرگذارند. تغذیه، وضعیت عمومی سلامت، موقعیت جغرافیایی و البته حالت روانی همگی می‌توانند بر زمان شروع بلوغ اثر بگذارند. اینکه در بیشتر موارد نشانه‌های بلوغ در یک دختر تقریبا در همان زمانی که مادرش بلوغ را تجربه کرده ظاهر می‌شود، نشان می‌دهد ژنتیک بر زمان آغاز این پدیده اثر مستقیم دارد. این در واقع در ساختار بدن فرد تعیین شده است اما این تنها ژن نیست كه تعیین‌كننده است. برخی عوامل محیطی هم این ژن را می‌پرورانند، از جمله وزن، قد و تغذیه.
 
هورمون رشد  تمام عوارض روانی بلوغ زودرس
افرادی كه دچار بلوغ زودرس می‌شوند از نظر روانی دچار مشكلات زیادی خواهند شد. رشد اندام‌ها و بروز علائم بلوغ در نوجوانان كم‌سن در مقایسه با سایر همسالان، باعث ایجاد اضطراب شدید در این كودكان و‌ ‌والدین آنها می‌شود.از سوی دیگر، دیده می‌شود در ارتباط والدین و فرزندان آنقدر رودبایستی وجود دارد كه افراد نمی‌توانند مشكلات‌شان را با آنها در میان بگذارند و این اضطراب مضاعفی را بر آنها تحمیل می‌كند. این در حالی است كه والدین باید انتظار چنین علائمی را داشته باشند و آن را پیگیری كنند و قبل از اینكه فرزندان این اطلاعات را از همكلاسی‌ها و دوستان خود به‌طور ناقص و نامفهوم دریافت كنند والدین با آنها ارتباط بگیرند و همه آنچه لازم است بدانند به شكل درست در اختیار آنها قرار دهند.
 
وزن؛ عاملی مهم در شروع بلوغ
وزن یكی از عواملی است كه ورود بلوغ را باعث می‌شود. طبق آماری كه در ایران وجود دارد شروع بلوغ در دختران حدود 130سانتی‌متر قد و متوسط وزن34-33 كیلوگرم و سن استخوانی حدود 9 سال را شامل می‌شود. این وزن یك علامت است كه با رسیدن فرد به آن می‌توان انتظار بلوغ را داشت، هر چند الزامی وجود ندارد و ممكن است فردی با وزن 50 كیلوگرم هنوز به بلوغ نرسیده باشد اما زمان شروع عادت ماهانه دردخترانی ‌که وزن‌شان بیش از 30 درصد وزن طبیعی آنهاست و نسبتا چاق هستند، زودتر از حد میانگین است. تاخیر در شروع دوره قاعدگی، در کودکان مبتلا به سوءتغذیه شدید هم شایع است. در كشورهای اروپایی با تغذیه مناسب هر 10 سال دوره عادت ماهانه 3 ماه زودتر اتفاق می‌افتد.اضافه وزن در دختران، احتمال بلوغ زودرس را افزایش می‌دهد ولی این رابطه در پسران حالت عكس دارد و لاغری مفرط، باعث افزایش احتمال بلوغ زودرس می‌شود.

بلوغ زودرس گاهی خطر مرگ دارد!
بلوغ زودرس در دختران شایع‌تر از پسران است اما معمولا علت پاتولوژیك ندارد. این در حالی است كه در پسران وقتی علائم بلوغ زودرس مشاهده می‌شود این نگرانی ایجاد می‌شود كه اتفاق بیمارگونه‌ای در حال وقوع است. گاهی بلوغ در شرایطی آغاز می‌شود كه فرد دچار تومور مغزی است یا آنسفالی مغزی دارد. این آسیب‌های مغزی باعث می‌شود تغییرات هورمونی كه آغازكننده بلوغ است زودتر ایجاد شود كه به آن بلوغ ثانویه یا مرضی می‌گویند. عفونت‌های مغزی، ضربه‌های مغزی، تومور مغزی و مصرف داروهای استروژن و آندروژن قبل از بلوغ از مهم‌ترین عوامل بیمارگونه بلوغ زودرس در پسران است و به همین دلیل بروز بلوغ زودرس در پسران باید جدی گرفته شود و هر چه زودتر بررسی‌های لازم انجام شود.
 
وقتی والدین مقصرند!
برخی ناهنجاری‌های فكی و دندانی علل ژنتیك دارند. اگر كودك، اندازه فك را از یك والد و اندازه دندان‌ها را از والد دیگر به ارث ببرد و این 2 با هم تناسب و سازگاری نداشته باشند، ممكن است دندان‌ها فاصله‌دار شوند یا فضای كافی برای تمام دندان‌ها در قوس فكی وجود نداشته باشد و موجب شلوغی دندان‌ها و نامرتبی آنها شود. جلو بودن و بزرگی فك پایین نیز یك مشكل ژنتیك و ارثی است كه در سابقه بیمار، اغلب پدرومادر یا بستگان نزدیك مشكلات مشابه دارند. كودكانی كه از مادرانی با پوسیدگی‌های دندانی متعدد متولد می‌شوند، به پوسیدگی‌های بیشتری در مراحل بعدی زندگی خود مبتلا می‌شوند.در تمام این موارد می‌توان با درمان به موقع از برخی مشكلات حاد و جراحی‌های فك جلوگیری كرد.

 بررسی‌های تشخیصی كدام است؟
آنچه اهمیت دارد این است كه بلوغ زودرس اگر زود تشخیص و ردیابی شود، اشكالی در رشد ایجاد نمی‌كند. بررسی‌های تشخیصی در این مورد بستگی به فرد دارد اما به‌طور كلی هر كودكی كه زیر 6 سال علائم را نشان می‌دهد باید MRI، سی‌تی‌اسكن و آزمایش‌های مختلف در مورد او انجام شود اما در سنین كمی بالاتر با معاینه و براساس شواهد بالینی بررسی‌های لازم را انجام می‌دهد. اندازه‌گیری میزان هورمون‌های بلوغ در این مورد بسیار كمك‌كننده است و می‌تواند کمک‌کننده هم باشد، چون هنگام بلوغ، مغز هورمون خاصی ترشح می‌كند كه هم در بدن دختر و هم در بدن پسر ترشح می‌شود اما تفاوت آن در محل اثر هورمون‌هاست. در مورد برخی والدین كه از هورمون رشد برای كودك‌شان استفاده می‌كنند باید گفت، این هورمون درصورتی باید استفاده شود كه کمبود هورمون رشد داشته باشد و در استفاده از آن تنها به‌دلیل بلند قد شدن كودك باید دقت كرد.

 آیا می‌توان پیشگیری كرد؟
راه‌حل پیشگیری از بلوغ زودرس به تغذیه و توجه به رشد مناسب فرد بستگی دارد. والدین باید از چاقی مفرط فرزندان‌شان پیشگیری كنند و به هیچ‌وجه مرغ و تخم‌مرغ ماشینی و فراورده‌های هورمونی را به‌خصوص به دختران خود ندهند. آمپول‌های تزریقی برای جلوگیری از بلوغ زودرس نیز بسیار مضر هستند، چون محور تخمدان به هیپوفیز را مختل می‌کند و تاثیر منفی در رشد واژن و رحم دارد و استفاده از آن به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. همان‌طور كه مصرف داروهایی كه ممكن است منجر به بلوغ زودرس شود نیز اصلا مناسب نیست. والدین باید مراقب باشند با دیدن علائم اولیه اگر لزومی به درمان بود حتما درصدد درمان برآیند.
 
والدین چه می‌توانند بكنند؟
والدین باید با ایجاد رابطه صادقانه و دوستانه با دختر یا پسر مبتلای خود، برای او پیدایش این تغییرات را توضیح دهند و او را از مراقبت‌های ضروری آگاه کنند. ارتباط والدین با معلمان فرزندشان به‌منظور برقراری ارتباط دوستانه آنان با بچه‌های همسن خود و جلوگیری از ایجاد مشکلات روانی در این زمینه بسیار اهمیت دارد. رعایت عوامل و شرایط فردی، خانوادگی و اجتماعی قابل کنترل (عوامل و شرایط ذکر شده در مورد علل بلوغ زودرس) به‌منظور تعدیل و کاستن از عوارض و پیامدهای بلوغ زود‌رس در زندگی حال و آینده این افراد نیز حائز اهمیت است. مراجعه به پزشک متخصص برای بررسی و درمان زودرس بلوغ برای پیشگیری از مشکلات استخوان‌بندی، رشد قدی و فیزیکی و انجام معاینه‌ها و آزمایش‌های مداوم یكی از وظایف مهم والدین در این موارد است.

یک فوق تخصص روماتولوژی کودکان با تاکید بر مصرف به اندازه لبنیات بطور روزانه در همه سنین، توصیه کرد: مصرف اضافی و توام کلسیم و ویتامین D در کودکانی که از داروهای ضد تشنج یا کورتون استفاده می‌کنند، به منظور پیشگیری از بروز نرمی استخوان در آنها ضرورت دارد.

دکتر  رییس کرمی اظهار داشت: ویتامین D موجب افزایش جذب کلسیم و کاهش دفع آن از بدن می‌شود. دریافت ویتامین D در کنار کلسیم برای همه افراد ضروری است چرا که باعث تنظیم مکانیسم جذب کلسیم در بدن می‌شود.

وی با تاکید بر مصرف به اندازه لبنیات بطور روزانه در همه سنین، اظهار کرد: درصورتی که کلسیم به میزان کافی در بدن وجود نداشته باشد، بدن به عنوان عکس‌العمل برای جبران این کمبود، کلسیم لازم را از استخوان‌ها تامین می‌کند، به طوری که کلسیم مورد نیاز را از استخوان‌ها برداشت کرده و وارد خون می‌کند در حقیقت استخوان‌ها را برای انجام اعمال حیاتی قربانی می‌کند.

اهمیت تغذیه کودکان با شیر مادر در جذب حداکثری کلسیم در بدن آنها
این فوق تخصص روماتولوژی کودکان به خانواده‌ها هشدار داد: چنانچه میزان کلسیم در خون کودک پایین بیاید، بچه به نرمی استخوان مبتلا می‌شود در صورت ادامه و شدت یافتن این کمبود کودک دچار تشنج می‌شود. وی گفت: خوشبختانه کودکانی که از شیر مادر تغذیه می شوند به اندازه کافی کلسیم دریافت می‌کنند چرا که میزان جذب کلسیم شیر مادر بسیار بالاست.

دکتر رییس کرمی در پایان به تاثیر تداخلات دارویی در بدن اشاره کرد و یادآور شد: یکسری داروها با متابولیسم کلسیم و ویتامین D در بدن تداخل دارند. کودکانی که از داورهای ضد تشنج استفاده می کنند یا بدلیل بیماری روماتیسم مجبور به مصرف کورتون هستند، حتما باید کلسیم و ویتامین D را بطور اضافی و توام با هم دریافت کنند تا در دراز مدت و با مصرف طولانی این داروها به نرمی استخوان مبتلا نشوند

در بسیاری موارد، تنش‌های والدین بخصوص در حضور کودکان، موجب بالا رفتن اضطراب، احساس ناامنی و نداشتن آرامش در کودکان می‌شود. بیشتر کودکانی که در معرض اختلافات والدین و خشونت‌های خانگی هستند، احساس گوش به زنگی ناشی از نگرانی شدید دارند و هر لحظه منتظر اتفاق بد، زد‌‌ و‌ خورد والدین و تنش‌های شدید بین آنها هستند.

در بسیاری موارد، تنش‌های والدین بخصوص در حضور کودکان، موجب بالا رفتن اضطراب، احساس ناامنی و نداشتن آرامش در کودکان می‌شود. بیشتر کودکانی که در معرض اختلافات والدین و خشونت‌های خانگی هستند، احساس گوش به زنگی ناشی از نگرانی شدید دارند و هر لحظه منتظر اتفاق بد، زد‌‌ و‌ خورد والدین و تنش‌های شدید بین آنها هستند.

از طرف دیگر، کودکان اعتمادشان را به والدینی که رفتار پرخاشگرانه دارند و منبع خشونت هستند، از دست می دهند و در جامعه نیز با مشکل اعتماد کردن به افراد جامعه مواجه می شوند.

در بعضی از سیستم های خانواده دیده می شود والدین بخصوص مادران برای افزایش قدرت خود، کودکانشان را یارکشی می کنند.

این والدین در مقابل کودکان از همسرشان بدگویی می کنند تا احساس ترحم، دلسوزی و همدلی فرزندان را جلب کنند که در اصطلاح روانشناختی به آن یارکشی می گویند.

این یارکشی، اثرات مخربی بر عواطف، احساسات و شرایط روانشناختی کودکان باقی می گذارد، زیرا کودک خودش را در شرایطی می بیند که باید بین والدین، یکی را انتخاب کند.

این کودک وقتی با مادر همراه می شود، ممکن است مورد خشونت، بی مهری و بی توجهی پدر قرار گیرد. در مواردی هم کودک برای آن که حس همدلی و توجه مادر را بیشتر جلب کند، به عمد نزد مادر درباره پدر بدگویی می کند.

معمولا این بچه ها در سنینی که باید کودکی کنند، این سنین را از دست می دهند. این فرزند نه تنها کودکی خود را فراموش می کند، بلکه نقش فرزند والدگونه نیز پیدا می کند.

این فرزند گاهی پدر یا مادر والدینش می شود. این مسائل، فشارهای مضاعفی بر کودکان وارد می کند که عواقب روان شناختی بدی در زندگی این افراد به جا می گذارد.

عواقب اولیه می تواند افزایش سطح اضطراب کودکان باشد، ولی اگر کودک به مدت طولانی در خانواده پرتنش زندگی کند در آینده ممکن است به افسرگی مبتلا شود.

عوارض دیگری مانند شب ادراری، مشکلات رفتاری و اختلالات عادتی هم در این فرزندان دیده می شود.

آینده این فرزندان تحت تاثیر مشکلات والدین خواهد بود. کودکانی که در جوی پرخاشگرانه بزرگ شده اند، بعد از تشکیل خانواده در برقراری ارتباط با همسرشان نمی توانند نقش متعادلی داشته باشند.

این افراد بسته به این که نسبت به والدین خود چه احساسی دارند، یا شبیه والدین خود می شوند و رفتارهای پرخاشگرانه آنها را ادامه می دهند، یا برعکس جزو افرادی طرفدار تئوری آرامش به هر قیمتی می شوند.

به عبارتی دیگر یا مانند پدر و مادر خود نقش ظالم را بازی می کنند یا نقش مظلوم را. افراد وقتی در موقعیت مظلوم واقع می شوند هر اتفاقی برایشان بیفتد، هر تنش و مشکلی داشته باشند، بدون قدرت اعتراض، تحمل می کنند تا جو خانه را به هر قیمتی آرام نگه دارند بنابراین چنین افرادی ممکن است در زندگی آینده خانوادگی خود نتوانند نقشی بالنده، رو به رشد و متعالی داشته باشند.