نوشته شده توسط : ali
مو، ساختمانی با ویژگی های منحصر به فرد رشد در بدن تمام ما انسان هاست.
 
 
مو، ساختمانی با ویژگی های منحصر به فرد رشد در بدن تمام ما انسان هاست. ویژگی های ساختاری موها از نظر رنگ، میزان تراکم، زمان سفید شدن و جنس، براساس نژاد، جنس و سن ما متفاوت است.
 
هفته نامه سلامت - ندا احمدلو: «مو، ساختمانی با ویژگی های منحصر به فرد رشد در بدن تمام ما انسان هاست. ویژگی های ساختاری موها از نظر رنگ، میزان تراکم، زمان سفید شدن و جنس، براساس نژاد، جنس و سن ما متفاوت است. از این رو، همه ما باید جنس و نوع موهای خود را مانند رنگ پوست و سایر ویژگی های ظاهری مان بپذیریم و چندان درصدد تغییر آن نباشیم که در غیر این صورت، فقط وقت خود را بیهوده تلف کرده ایم. همه ما تاکنون، مطالب بسیار زیاد و متنوعی درباره مراقبت از موی بزرگسالان خوانده و دیده ایم اما کمتر به بررسی ساختار، مراقبت و تقویت موی کودکان و نوجوانان پرداخته ایم...» با این مقدمه از دکتر مجتبی امیری، متخصص پوست و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا... (عج) به اصول مراقبت های موی کودکان می پردازیم.

آنچه باید درباره موی کودک بدانید

چرا موی بیشتر کودکان، کرکی و کم پیشت است؟

کرکی، نازک و کم پشت بودن موی کودکان تا حدود 5 سالگی کاملا طبیعی است و خانواده ها به هیچ عنوان نباید نگران این موضوع باشند. ساختار موهای ما انسان ها به گونه ای است که جنس، ضخامت تار مو و حتی تراکم موها از 5 سالگی به بعد شکل واقعی خودشان را نشان می دهند و والدین نباید تا رسیدن به این سن، اصراری به پیروی از انواع روش های سنتی مانند تراشیدن موها برای پرپشت شدن موی کودکان خود داشته باشند.

یعنی تراشیدن موی کودکان تاثیری در تغییر جنس و تراکم آن ندارد؟

به هیچ عنوان! برخی از خانواده ها برای صاف شدن موهای فر و برخی دیگر برای پرپشت شدن موهای کم پشت کودکان خود، اقدام به تراشیدن سر آنها در سنین 2 تا 4 سالگی می کنند. این در حالی است که تنها گروه محدودی از کودکان از بدو تولد یا در سال های اولیه زندگی شان موهای پرپشتی دارند و کرکی بودن موی سایر کودکان، طبیعی است که نه نیاز به مداخله روش های سنتی دارد و نه نیاز به مداخله روش های مدرن.

از طرف دیگر، مجعد یا خشک بودن ساختار مو، موردی نیست که بتوان با تراشیدن سر از دست آن راحت شد. موهایی که بعد از تراشیدن سر این کودکان رشد می کنند، باز هم مجعد یا خشک خواهند بود و ما باید این نوع ساختار را به عنوان ویژگی ظاهری کودک خود بپذیریم.

یعنی ما باید کم پشتی یا مشکلات موی کودک خود را از 5 سالگی به بعد پیگیری کنیم؟

بله، اگر تراکم یا ضخامت تار موی کودک ما از 5 سالگی به بعد، کاملا غیرطبیعی و متناقض با ویژگی های ساختاری موهای سایر اعضای خانواده بود، باید دنبال شناخت و رفع مشکل او باشیم. به عبارت ساده تر، اگر شما بعد از 5 سالگی متوجه شدید کودکتان دارای موهای طبیعی نیست، باید او را نزد پزشک ببرید. کمبودهای تغذیه ای مانند فقر آهن، کمبود ویتامین های گروه B و کمبود روی، پروتئین، مس یا کلسیم، می توانند عاملی برای کم پشتی و نازکی موی کودک شما باشند. این کمبودها باید با تشخیص پزشک و شروع درمان های دارویی برطرف شوند تا موهای کودک، هم حالت و هم تراکم طبیعی به خود بگیرد. به علاوه، کم کاری تیروئید هم می تواند عامل دیگری برای معیوب شدن چرخه رشد، تراکم و ریزش موی کودکان باشد.

نظرتان درباره درمان های موضعی برای تقویت موی کودکان چیست؟

نکته مهم این است که ما اصلا مساله ای به نام «تقویت مو»، چه برای کودکان و چه برای بزرگسالان نداریم. یعنی اصولا ساختار موها مانند عضلات نیست که بتوان با ورزش، فعالیت های فیزیکی یا حتی مصرف مکمل های مختلف، درصدد تقویت آنها برآمد. مشکلات مختلف موها، ریشه در بیماری های داخلی یا بیماری های ژنتیکی دارند. مثلا قسمتی از سر برخی از افراد به صورت ژنتیکی، پیاز مو ندارد یا ساقه موی آنها در اثر مشکلات ژنتیکی، شکننده و وز غیرعادی است. برخی از کودکان و بزرگسالان هم درگیر بیماری هایی مانند عفونت قارچی هستند و دچار ریزش موی ناشی از آن می شوند. با این حساب، متوجه می شوید که برای رفع مشکلات مربوط به موی کودکان، ابدا پزشک متخصص باید دلیل زمینه ای این کم پشتی و مشکلات را شناسایی و سپس نسبت به درمان آنها، اقدام کند.

متاسفانه، برخی از خانواده ها به دلیل رضایتی که از جنس موهای فرزندان خود ندارند یا مقایسه ای که بین جنس و تراکم موی فرزندان خود با همسن و سال های آنها انجام می دهند، اقدام به دستکاری موی این گروه سنی می کنند و نمی دانند که با این کار، تنها آنها را آزار می دهند و کاری از پیش نخواهند برد.

آنچه باید درباره موی کودک بدانید

پس تکلیف کودکانی که موهای کم پشت یا خیلی مجعد دارند، چیست؟

همان طور که گفتیم، اگر والدین احساس می کنند ساختار و تراکم موی فرزند آنها غیرطبیعی است، باید به پزشک مراجعه کنند تا علت زمینه ای این کم پشتی ها تشخیص داده و درمان شود. از طرف دیگر، ما می توانیم استفاده از انواع ماسک های مو یا ترکیبات نرم کننده را برای رفع وز و کرک موی کودکانی که موهای مجعد، خشک، کرک و وزی دارند، توصیه کنیم. والدین می توانند به سادگی و با مشورت با یک متخصص پوست، محصول مناسبی را برای موهای فرزند خود انتخاب کنند تا مشکلات احتمالی ناشی از وز بودن موها مانند گره خوردن یا شکستن  ساقه موی آنها را برطرف کنند.

حرف آخر؟

خانواده ها باید ساختار طبیعی موی فرزندان خود را بپذیرند و بدانند هیچ راهی برای تقویت یا افزایش تراکم موهای طبیعی که مشکل یا بیماری خاصی ندارند، وجود ندارد. توسل به انواع درمان های سنتی و غیرسنتی، تنها باعث هدر رفتن وقت و هزینه و آزار جسمی و روانی کودکان می شود و کوچک ترین نتیجه ای هم در پی نخواهد داشت.

موهای کودکان را نبندید!

برخی از خانواده ها اقدام به بستن موهای فر و وز فرزندان خود با کش می کنند تا با ایجاد کشش مناسب در ساقه موها، باعث صاف شدن آنها شوند اما این رفتار، بسیار نادرست است. بستن محکم موهای فر بچه ها با کش، علاوه بر فشاری که به ریشه موی آنها وارد می کند و باعث آزارشان می شود، می تواند ریزش موها و شکستن ساقه موها از محل بستن با کش را در پی داشته باشد. به علاوه، این کار به هیچ عنوان باعث صاف شدن موها نمی شود و فقط ممکن است اثری کاملا موقتی و چندساعته در صاف کردن موها داشته باشد. بهتر است والدین برای نرم و شانه پذیر کردن موی فرزندان خود علاوه بر استفاده از کرم ها و ماسک های موی تجویزی توسط پزشک آنها، از انواع روغن های طبیعی مانند روغن بادام و نارگیل هم کمک بگیرند تا ساقه موی بچه ها را کمی نرم تر، زیباتر، درخشان تر و البته، انعطاف پذیرترکنند.

اما در دوران نوجوانی، یکی از چالش های ظاهری متداول، تغییرات ایجاد شده در پوست و موی نوجوانان است. رشد موها، تابع عوامل مختلفی مانند عوامل تغذیه ای و هورمونی است. جالب است بدانید تاثیرگذارترین عامل بر رشد و ریزش موها پس از گذر از دوران کودکی، هورمون های جنسی ترشح شده در دوران بلوغ است. هورمون های جنسی می توانند بیشترین تاثیر را بر چرخه رشد موها داشته باشند و با توجه به زمینه ژنتیکی چرخه رشد و ریزش موی افراد، این هورمون ها می توانند تاثیر خود را بر موها در دوران بلوغ نشان دهند.

تقریبا ما هیچ دخترخانمی را نمی بینیم که پس از رسیدن به سن بلوغ، با حجمی از کم پشتی موهای خود مواجه نشود. حالا اگر این کم پشتی به صورت ژنتیکی در خانواده آنها وجود داشته باشد که دخترخانم ها با کاهش تراکم بیشتری از موهایشان مواجه می شوند و اگر زمینه ژنتیکی نداشته باشند، کمتر.

تغییرات ثانویه ناشی از بلوغ می تواند شروع ریزش موی پسرها با الگوی مختلف مردانه را هم در پی داشته باشد که این تغییرات هورمونی، کاملا طبیعی و تقریبا غیرقابل اجتناب هستند. البته درمان هایی برای به تعویق انداختن این تغییرات و الگوهای ریزش مو وجود دارد که برای گرفتن بالاترین تاثیر از آنها، باید زیر نظر پزشک متخصص و به صورت مداوم پیگیری شوند.




 
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 301
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 2 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
کودکان امروز با دستگاه های تبلت، تلفن های همراه هوشمند و حتی کامپیوترهای شخصی در دنیای بی در و پیکر اینترنت و در میان برنامه های متنوع به دنبال سرگرمی هستند.
 
 
کودکان امروز با دستگاه های تبلت، تلفن های همراه هوشمند و حتی کامپیوترهای شخصی در دنیای بی در و پیکر اینترنت و در میان برنامه های متنوع به دنبال سرگرمی هستند.
 
هفته نامه عصر ارتباط - مانی نجفی انفرادی، سپیده صانعی: در دنیای تکنولوژی امروز مراقبت از فرزندان در عین سهولت کمی غیرممکن به نظر می رسد.

سرگرمی کودکان به چیزی فراتر از تماشای یک کارتون در کنار والدین تبدیل شده است. کودکان امروز با دستگاه های تبلت، تلفن های همراه هوشمند و حتی کامپیوترهای شخصی در دنیای بی در و پیکر اینترنت و در میان برنامه های متنوع به دنبال سرگرمی هستند. چه بسا کنترل فرزندان با هدف حفظ امنیت جانی، مالی و گاهی احساسی آنها کمی غیرممکن به نظر می رسد.

به گزارش روابط عمومی شرکت ایمن رایانه پندار، امروزه کودکان در فضای غیرامن اینترنت به دنبال دانلود اپلیکیشن های متنوع، شبکه های ارتباطی و گاهی غیرکاربری هستند تا وقت خود را همانند دوستان شان در اینترنت بگذرانند.

تحقیقات اخیر محققان این شرکت نیز نشان می دهد که حدود 75 درصد از کودکان زیر هشت سال از دستگاه های موبایل استفاده می کنند که 91 درصد آنها به اینترنت دسترسی دارند. آمار دیگر نشان می دهد که کودکان صاحب موبایل حداقل روزی شش بار به دستگاه خود سر می زنند و حداقل یک بار به اینترنت متصل می شوند.

مطابق گزارش GSMA، 85 درصد از کودکان صاحب دستگاه های موبایل از شبکه های اجتماعی و برنامه های ارتباطی استفاده می کنند. همچنین 82 درصد از جامعه کودکان، اینترنت را برای دانلود برنامه و بازی های مورد علاقه شان مورد استفاده قرار می دهند.

بخش نگران کننده این موضوع، فریب کودکان از طریق سایت های سودجو و اپلیکیشن های تبلیغاتی یا مشاهده محتوای نامناسب است که متاسفانه تعداد بسیاری از کودکان با بی اطلاعی از موجودیت برنامه، در دام آنها می افتند.

گاهی با نصب یک برنامه به ظاهر مناسب، تمامی اطلاعات و حریم خصوصی مان در دست مجرمان اینترنتی قرار می گیرد، بدون اینکه خودمان متوجه این موضوع باشیم. درواقع دنیای اینترنت از دنیای واقعی نیز خطرناک تر است؛ چرا که در فضای مجازی روزانه با افراد بسیاری معاشرت می کنیم که به درستی از هویت آنها باخبر نیستیم.

چگونه فرزندانمان را در فضای اینترنت کنترل کنیم؟

لوییز کرونز، کارشناس ارشد شرکت امنیتی پاندا می گوید: کودکان می توانند به سادگی با قرارگیری بر تله های فیشینگ، خرید از فروشگاه های غیرمعتبر و حتی گفت و گو با افراد غریبه و سودجو در فضای مجازی، نه تنها اطلاعات شخصی، بلکه ناخواسته اطلاعات حساب بانکی والدین خود را تقدیم مجرمان سایبری کنند.

آیا تمامی برنامه های موجود در فروشگاه های اپلیکیشن موبایل برای محدوده سنی کودکان مناسب است؟ آیا برنامه های موجود در یک فروشگاه همگی امن هستند؟ آیا کودکان ما توانایی تشخیص برنامه های مناسب از غیرمناسب را دارند؟

اینها پرسش هایی است که امروزه والدین را به فکر فرو برده است. طبیعتا کنترل کودکان در فضای مجازی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، اما چگونه باید کودکان را در خرید و نصب برنامه از فروشگاه ها و استفاده های غیرضروری محدود کرد؟ با به کارگیری ترفندهایی ساده که در ادامه به توضیح آنها می پردازیم شما قادر به کنترل نصب برنامه ها در تلفن همراه هوشمند فرزندتان خواهید بود.

اگر فرزند شما دارای یک دستگاه مبتنی بر iOS است:

1- ایجاد محدودیت در تنظیمات تلفن همراه

به کمک مسیر زیر در دستگاه های مبتنی بر سیستم عامل iOS و فعال کردن Restrictions شما قادر خواهید بود با وارد کردن یک پسورد محدودیت های لازم را اعمال کنید.

در این قسمت شما نیز می توانید برنامه های مورد نظر را انتخاب کرده و محدودیت لازم را ایجاد کنید.

محدود کردن انجام خرید به یک رمز عبور

با انتخاب و تنظیم یک رمز عبور می توانید سیستم عامل را ملزم به درخواست پسورد پیش از انجام هرگونه خرید از iTunes یا AppStore کنید. تنها فروشگاه های امن برای کاربران اپل، همین فروشگاه های نام برده هستند. بنابراین در صورت مشاهده فروشگاه های متفرقه، پیشنهاد می شود تا حساسیت بیشتری به آنها داشته باشید یا در صورت لزوم آنها را کنار بگذارید.

نظارت کامل بر حساب کاربری اپل فرزند خود

اگر فرزند شما جداگانه دارای حساب کاربری اپل است، می توانید برای ایجاد محدودیت خرید که در بالا مطرح شد، از تنظیمات Ask To Buy که مربوط به سیستم اشتراک خانوادگی است، استفاده کنید. اگر فرزند شما صاحب یک دستگاه مبتنی بر اندروید است.

چگونه فرزندانمان را در فضای اینترنت کنترل کنیم؟

1-  استفاده از پروسه احراز هویت گوگل

سیستم احراز هویت گوگل پلی برای کودکان زیر 12 سال به گونه ای است که برای خرید هر برنامه ای نیازمند مجوز خرید هستند. این مجوز می تواند برای هر خرید به صورت جداگانه تعیین شود یا اینکه یک مجوز را به مدت 30 دقیقه برای خرید کودک فعال نگه داشت.

اگرچه فروشگاه های دیگر نیز چنین محدودیتی را برای کودکان به وجود نمی آورند که توصیه می شود هرگز از آنها استفاده نشود. پیشنهاد می شود با استفاده از تنظیمات User Control Area برای تحقق نصب هرگونه برنامه کاربردی، قابلیت انجام احراز هویت را فعال کنید.

2- از محدودیت احراز هویت در تمام دستگاه ها استفاده کنید

توجه کنید که این قابلیت به کمک حساب کاربری گوگل فعال می شود، بنابراین می توانید با تنظیم کردن یک اکانت در تمام دستگاه های اندرویدی این محدودیت را نیز ایجاد کنید. اگر از سیستم عامل اندروید 6 بهره مند هستید، می توانید یک حساب کاربری جدید برای فرزند خود ایجاد کرده و دسترسی های آن را در بخش تنظیمات و امنیت، به حداقل برسانید. به این منظور به آدرس زیر مراجعه کنید:

سپس در این بخش تیک گزینه Unknown Source را بردارید تا نصب برنامه از منابع ناشناس امکان پذیر نباشد. البته در حساب کاربری خود می توانید تیک این گزینه را فعال نگه دارید، اما لازم است کنترل دقیقی روی دانلود برنامه ها از منابع ناشناس داشته باشید.

با استفاده از این ترفندهای امنیتی که توسط شرکت پاندا سکیوریتی ارایه شده، می توانید با محدودسازی، از نصب برنامه های غیرمناسب و غیرامن و خریدهای اینترنتی جلوگیری کنید. به کمک تکنیک هایی که در متن اشاره شد، در زمانی کمتر از 10 دقیقه کنترل تلفن همراه فرزندان را در اختیار خواهید گرفت.

البته این محدودیت ها تنها برای کنترل نصب برنامه روی دستگاه های موبایل است. برای پیشگیری از خطرهایی که شبکه های اجتماعی نیز به وجود می آورند، لازم است مستقیما کنترل دقیقی روی کودکان خود داشته باشید. البته در مجموعه آنتی ویروس های خانگی پیشرفته این شرکت، قابلیت استفاده از سیستم کنترل والدین برای پدر و مادران نیز فراهم شده است.

از طریق سیستم کنترل والدین پاندا می توانید کودک را در محیط ویندوز کاملا تحت نظر داشته باشید و برای جلوگیری از مشاهده محتوای غیرمناسب، برای کلمات کلیدی مورد نظر خود فیلتر تعیین کنید تا به هیچ عنوان در مرورگرهای اینترنتی قابل جست و جو نباشند.





 
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 327
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 2 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
کودکان برخلاف بزرگسالان از انگشت در بینی کردن و یا حتی نگاه کردن داخل لباس زیر خودشان خجالت نمی کشند.



کودکان نوپا مثل غارنشین ها هستند. مثلا وقتی عصبانی میشوند چنگ می اندازند، گاز می گیرند، در اتاق نشیمن ادرار می کنند، انگشتشان را در بینی می کنند، غذا را به موهایشان می مالند و یا ناگهان ناپدید می شوند. کودک نوپا با نیمکره راست مغزش زندگی می کند که بخش احساساتی، هیجانی و غیرکلامی مغز است. نیمکره چپ مسئول کنترل احساسات است. همه ما وقتی ناراحت و غمگین هستیم، نیمکره چپ مغزمان خاموش است. در این وضعیت بی منطق، کم صبر و بدزبان می شویم و شاید بتوان گفت مانند انسانهای اولیه رفتار می کنیم. همانطور که گفته شد، کودک نوپا از نظر رشد عقلی در مرحله ای قرار دارد که مثل انسان های غارنشین رفتار می کند و وقتی ناراحت می شود، رفتارهای عجیب و غریب انجام می دهد.

دنیا را از دید یک کودک ببینید
کودکان برخلاف بزرگسالان از انگشت در بینی کردن و یا حتی نگاه کردن داخل لباس زیر خودشان خجالت نمی کشند. در این سن هنوز اخلاقیات و بایدها و نبایدها در کودک شکل نگرفته است. به همین دلیل کاری که از نظر شما نباید انجام دهد، حس قدرتمند کنجکاوی و اکتشاف را در کودک ایجاد می کند. کودکان نوپا دانشمندان کوچکی هستند که می خواهند همه چیز را امتحان کنند و با دنیای اطرافشان تعامل کنند. آنها می خواهند لمس کنند، احساس کنند، بو بکشند، مزه کنند، ببینند و اشیا را بررسی کنند تا با این روش دنیای اطراف را مشاهده و کشف کنند. کودک در این مرحله در میانه ی تنش قرار دارد به این معنی که از یک سو  احساس هیجان انگیز و جالب استقلال – می توانم راه بروم، می توانم حرف بزنم، می توانم خودم را احساس کنم، می توانم خودم لباس بپوشم، دنیا مال من است- و از سوی دگیر فقط کمی از زمانی که قادر به انجام این کارها نبوده، گذشته است. این مسئله باعث می شود که کودک میان احساس استقلال و عدم وابستگی و احساس وابستگی به مادر سرگردان باشد.

وظیفه والدین تربیت کودک و کمک به رشد استقلال و آموزش مهارت های ارتباط اجتماعی است تا کودک یاد بگیرد در سنین بالاتر از کلماتی مانند "لطفا" و "ممنونم" استفاده کند، اسباب بازی هایش را به همسالانش بدهد، در صف منتظر بماند و قادر به کنترل هیجانات و احساساتش باشد. این آموزش ها باید به مرور انجام شوند تا الگوهای رفتاری مناسب در کودک شکل بگیرند.

مناطق خصوصی بدن را به کودک آموزش دهید
بسیاری از کودکان در این مرحله ممکن است رفتارهایی داشته باشند که شبیه رفتارهای جنسی بزرگسالان و یا به طور کلی نامتعارف باشد است. بنابراین لازم است نسبت به این رفتارهای خودسرانه آگاه باشید. کودکان در این سن عاشق توجه هستند و برایشان فرقی نمی کند که این توجه تحسین، تمسخر یا حتی خنده زیر زیرکی باشد. کاری که شما باید انجام دهید، توجه به رفتارهای مثبت کودک و تقویت این رفتارهاست. هر چه بیشتر رفتارهای مناسب را مورد تشویق قرار دهید، کودک آنها را بیشتر تکرار می کند.

یکی از داغ ترین بحث های میان والدین کودکان نوپا، صحبت بر سر "کشف جنسی" است و این که کودک برای کشف بدن و کسب آگاهی در مورد آن، خودشان را لمس می کنند. اولین چیزی که والدین باید بدانند این است که رفتارهای اینگونه، مرحله ای طبیعی از رشد است و تا وقتی که کودک د ر انجام آن اغراق نمی کند، جای نگرانی نیست. بسیار مهم است که مناطق شخصی و خصوصی بدن را به کودک آموزش دهید و برایش توضیح دهید که نباید به آنها دست بزند و به غیر از افراد و شرایطی که شما به او می گویید مانند حمام یا مطب پزشک، به کسی اجازه ندهد که آن را ببنید یا لمس کند.

کودکان در این سن، با کشف تفاوت های جنسیتی شگفت زده می شوند. اگر کودک خود را در حال کنجکاوی جنسی با یک کودک همسال دیگر دیدید، با آرامش برایش توضیح دهید که نباید قسمت های خصوصی بدن افراد دیگر را لمس کند، همانطور که دیگران هم نباید به قسمت های خصوصی بدن کودک دست بزنند. رفتاری که والدین باید در این شرایط انجام دهند این است که آرام باشند و برای آموزش کودک با تن صدای آرام و خونسرد، مانند زمانی که پوشیدن کفش را به کودک یاد می دهند، با او صحبت کنند.

وقتی فکر می کنید رفتار کودک مانند انسانهای غار نشین است، می توانید راهکارهای ساده زیر را برای کنترل رفتار کودک به کار ببرید :
با صدای آرام حرف بزنید: در موقعیت هایی که رفتار کودک منجر به وضعیت زرد می شود، باید شفاف و روشن و در عین حال تاثیرگذار باشید. برای مثال می توانید بگویید :" بله، تو داری لباس هایت را در می آوری. اما عزیزم ما در پارک لباس هایمان را از تنمان در نمی آوریم." یا اگر کودک حرف بدی زد، برای تذکر از صدای خشک و جدی استفاده کنید و به او بگویید :" اگر یکبار دیگر این کلمه را تکرار کنی، مجبور می شویم به خانه برگردیم. "

رفتارهای مناسب را تقویت کنید: وقتی کودک کار خوبی انجام می دهد، او را تشویق کنید. اغلب وقتی کودک در اتاقش ساکت است، والدین از این فرصت برای انجام کارهای عقب افتاده استفاده می کنند اما بهتر است از این فرصت برای وقت گذرانی با کودک و آموزش استفاده کنید.

راه حلی که برای شما کارآمد است را انتخاب کنید: در بسیاری از موارد به عنوان والدین متوجه خواهید شد که چه راهکارهایی برای فرزند شما مناسب هستند. ممکن است راهکار شما برای جلوگیری از تلاش کودک برای بازکردن پوشکش، استفاده از چسب باشد!




 
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 439
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 2 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
برای پیشگیری از سوختگی در کودکان، موقع پخت‌وپز، دستگیره قابلمه را به طرف داخل قرار دهید
 
کودکان موجودات کوچک کنجکاوی هستند. آنها همیشه به‌دنبال لمس کردن چیزها بوده و دوست دارند آنها را بردارند و در دهان خود بگذارند. متاسفانه در برخی مواقع اگر این کنجکاوی نسبت به گرما و منبع آن باشد، ممکن است سوختگی‌های شدید و تاول ایجاد کند؛ تاول‌هایی که به‌خاطر مایعات داغ روی بدن کودک ایجاد می‌شود یکی از شایع‌ترین اتفاقاتی است که او تجربه می‌کند.
 
سوختگی‌های خفیف را می‌توان با اطمینان خاطر در خانه درمان کرد، با این حال در برخی شرایط خاص، مراقبت پزشکی لازم و ضروری است. اگرچه مایعات داغ یکی از علل بارز و شایع سوختگی در کودکان است، سایر روش‌هایی که در آن کودکان از طریق تماس دچار سوختگی می‌شوند، می‌تواند شعله یا چیزهای داغ، نور خورشید، تماس با مواد شیمیایی مانند پاک‌کننده‌ها، سوختگی‌های الکتریکی به‌خاطر چسباندن انگشت‌ها یا اشیا به پریز برق یا جویدن سیم برق باشد.
 
 
انواع سوختگی و درمان آن
 
برخی سوختگی‌ها مستلزم اقدام سریع، بسته به منبع سوختگی هستند. سوختگی‌های الکتریکی و شیمیایی معمولا خیلی جدی و حاد هستند. برای سوختگی‌هایی که به‌خاطر شعله رخ می‌دهد، باید سعی کنید سریعا شعله را خاموش کنید. در این مواقع باید سعی کنید کودک را روی زمین بگذارید و او را بچرخانید. بعد او را در پتو یا ژاکتی بپیچید و لباس سوخته یا جواهرات سوخته را از تن او جدا کنید. بلافاصله به اورژانس زنگ بزنید تا اقدامات لازم را برای سوختگی‌های درجه دو یا سه انجام دهند. زمانی که علت سوختگی، الکتریکی یا شیمیایی باشد، سایر اقدامات لازم باید حتما انجام شود. باید مطمئن شوید که اگر علت سوختگی کودک جریان الکتریسیته است، دیگر درمعرض منبع آن قرار نداشته باشد تا خطر انتقال شوک به فرد دیگری ازبین برود.
 
اگر علت سوختگی یک منبع شیمیایی باشد، باید پنج دقیقه منطقه موردنظر را با آب بشویید یا در حمام آن را تمیز کرده یا با شیلنگ آب در حیاط این کار را انجام دهید. ترجیحا سعی کنید لباس کودک را تا زمان شست‌وشو از تنش درآورید. توصیه می‌شود شست‌وشو را به مدت ۱۰ الی ۲۰دقیقه پیش از استفاده از باندهای استریل یا انجام مراقبت‌های ویژه ادامه دهید.
 
شایع‌ترین سوختگی‌ها
البته روند مراقبت و درمان تمام سوختگی‌ها با هم یکسان نیستند. در اینجا به سه نوع از سوختگی‌ها و درمان آنها اشاره می‌کنیم.
 
سوختگی درجه اول
این نوع سوختگی‌ها تنها در بیرونی‌ترین لایه پوست رخ داده و علائمی همچون قرمزی پوست، درد و تورم خفیف به‌همراه دارد. این نوع سوختگی باعث ایجاد زخم یا تاول نشده و خشک است. علائم آن اغلب ظرف ۳ تا ۶روز ازبین می‌رود و فرد در یک تا دو روز اول متوجه می‌شود که پوست در حال لایه انداختن است. درد ناشی از سوختگی‌های درجه اول معمولا سریع از بین می‌رود و تقریبا ۲۴ تا ۴۸ساعت طول می‌کشد.
 
اگرچه ممکن است نیاز نباشد اما می‌توان منطقه موردنظر را با پانسمان چسبناک یا گاز به مدت ۲۴ساعت بست؛ البته اگر اندازه آن کوچک‌تر از یک سکه باشد. برای پیشگیری از بدتر شدن سوختگی یا عدم بروز عفونت، هرگز از کره، روغن، پودر یا هر نوع روش درمانی جز این روش‌ها استفاده نکنید.  

سوختگی‌های الکتریکی و شیمیایی معمولا خیلی جدی و حاد هستند
 
 
سوختگی درجه دوم
این نوع سوختگی‌ها که به آنها سوختگی با ضخامت نسبی می‌گویند کمی گسترده‌تر از سوختگی‌های درجه یک بوده چراکه بر لایه بیرونی پوست (یعنی اپیدرم) و بخشی از لایه زیرین آن (یعنی میان پوست) تاثیر می‌گذارد. این سوختگی‌ها باعث ایجاد تاول، دردهای شدید، قرمزی و تورم می‌شود. زخم‌ها و تاول‌های آن باز شده و باعث می‌شود سوختگی رنگی بین صورتی و قرمز با ظاهری مرطوب پیدا کند. سوختگی درجه دوم ممکن است ظاهری سفید یا بدون رنگ هم داشته باشد.
 
از آنجایی که این سوختگی‌ها نسبت به سوختگی‌های درجه اول کمی بزرگ‌تر هستند، زمان درمان علائم و بهبود آن هم متفاوت بوده و اغلب بالای سه هفته است. مانند انواع سوختگی‌های دیگر، درمان این نوع سوختگی هم باتوجه به علت، مکان و شدت سوختگی و نیز سن کودک، سطح سلامت و سابقه پزشکی او، آستانه تحمل نسبت به درمان و ویژگی‌های فردی می‌تواند با هم فرق داشته باشد. سوختگی‌های درجه دوم به مراقبت‌های سریع پزشکی و درمان نیاز دارند. کودک باید سعی کند در حالت دراز کشیده بماند و منطقه‌ای را که سوخته بالا نگه دارد.
 
جواهرات و لباس‌هایی که در نزدیکی سوختگی است باید از او جدا شود، تاول‌ها و زخم‌ها باید دست نخورده باقی بمانند و منطقه موردنظر باید بین ۳ تا ۵دقیقه در تماس با آب سرد باشد. مانند سوختگی درجه اول، برای پیشگیری از بدتر شدن سوختگی یا عدم بروز عفونت، از کره، گریس یا هر نوع خوددرمانی  استفاده نکنید. اقدامات پزشکی شامل استفاده از پمادهای آنتی‌بیوتیک، داروهای حاوی آنتی‌بیوتیک، عوض کردن لباس و تمیز کردن منطقه موردنظر را به متخصص این کار بسپارید.
 
 
سوختگی درجه سوم
این سوختگی‌ها که آن را به‌نام سوختگی‌هایی با ضخامت کامل هم می‌شناسند روی اپیدرم بیرونی و کل میان پوست و لایه سطحی پوست تاثیر می‌گذارد. در شرایطی که علائم سوختگی با ضخامت کامل با هم فرق دارد، اکثرا باعث می‌شود که پوست خشک، سفت، سیاه، سفید یا زرد شده و با تورم و عدم درد به‌خاطر آسیب عصب‌های ناحیه موردنظر همراه باشد.
 
در این سوختگی، کودک باید دراز بکشد و ناحیه سوختگی موردنظر را بالا نگه دارد. جواهرآلات و لباس‌های سوخته را باید از تن او جدا کرده، تاول‌ها و زخم‌ها دست‌نخورده بماند در این شرایط فورا با پزشک تماس بگیرید یا اورژانس را خبر کنید.
 
مانند سوختگی‌های درجه اول، به‌منظور پیشگیری از بدتر شدن سوختگی یا عدم بروز عفونت، از کره، گریس، پودر یا هر نوع درمان به طور حتم پرهیز کنید مانند انواع سوختگی‌های دیگر، درمان این نوع سوختگی هم باتوجه به علت، مکان و شدت سوختگی و نیز سن کودک، سطح سلامت او و سابقه پزشکی، آستانه تحمل نسبت به درمان و ویژگی‌های فردی می‌تواند با هم فرق داشته باشد.
 
این درمان می‌تواند شامل تمیز کردن منطقه موردنظر، تزریق مایعات درون سیاهرگی، آنتی‌بیوتیک (خوراکی یا تزریقی)، کرم‌های موضعی آنتی‌بیوتیک، مکمل های غذایی، پروتئین‌های غذایی، پیوند پوست، جراحی بازسازی و اگر لازم شد تزریق واکسن کزاز و ماندن در محیط گرم و مرطوب باشد که همگی آن باید با نظر متخصص و در محیط کلینیک یا بیمارستان صورت گیرد.  
 

برای پیشگیری از هرنوع صدمه‌ای اجازه ندهید کودکان در آشپزخانه از واکر استفاده کنند  
 
پیشگیری از سوختگی در کودکان
در اینجا به برخی اقدامات لازم به‌منظور کاهش خطر سوختگی اشاره می‌کنیم:
 
-تمام پریزهای برق را با سرپوش بپوشانید.
 
-تمام مواد قابل اشتعال و سمی را از دسترس کودک دور نگه دارید.
 
-از لباس خواب پیشگیرنده شعله استفاده کنید.
 
-مطمئن شوید سیم‌های برق آسیبی نمی‌زنند و بی‌خطر هستند.
 
-وقتی از اتو، اتوی مو و اتوی فر مو کنار کودکان استفاده می‌کنید حتما مراقب باشید.
 
-از هشداردهنده‌های دود در اتاق خواب‌ها یا سایر نقاط خانه استفاده کنید؛ اگر ۱۰سال از کارکرد آنها گذشته حتما تعویض‌شان کنید.
 
-در خانه سیگار نکشید و از آتش‌بازی در خانه خودداری کنید.
 
-سعی کنید ترموستات آبگرمکنتان روی ۴۹درجه بوده یا آن را روی درجه کم‌ متوسط تنظیم کنید.
 
-آب حمام کودک را پیش از آنکه بگذارید به آن وارد شود حتما با آرنج تان چک کنید و همیشه زمانی که از وان یا دوش استفاده می‌کنید اول و آخر کار آب سرد را باز کنید.
 
-موقع پخت‌وپز، دستگیره قابلمه را به طرف داخل قرار دهید نه در جلوی خود گاز که کودکان نتوانند به آن دست بزنند یا خرابش کنند. برای پیشگیری از هرنوع صدمه‌ای اجازه ندهید کودکان در آشپزخانه از واکر استفاده کنند.
 
-از رومیزی یا زیربشقابی‌های بزرگ استفاده نکنید چراکه کودک به‌راحتی می‌تواند آن را بکشد.
 
-هنگام پخت‌وپز، نوشیدن یا خوردن چیزهای داغ کودک‌تان را بغل نکنید.
 
-بطری‌های شیر بچه را در داخل مایکروفر گرم نکنید.
 
- جلوی شومینه یا اجاق، رادیاتور و سایر منابع گرمایی از حفاظ استفاده کنید.
 
-برای پیشگیری از سوزش‌های ناشی از نور خورشید از کرم‌های ضدآفتاب استفاده کنید و هنگام کار یا بازی با فلز داغ یا اسباب‌بازی‌های پلاستیکی خیلی مراقب باشید.
 
-ترکیبات فلزی یا وینیل موجود در صندلی ماشین‌ها و کالسکه‌ها می‌تواند به کودکان آسیب وارد کند، بنابراین سعی کنید آنها را در‌معرض تماس با نور خورشید قرار‌ندهید.
 
اقدامات پزشکی فوری زمانی باید انجام شود که:
- سوختگی درجه دو یا درجه سه باشد.
 
- سوختگی‌ها بزرگ‌تر از ۵ تا ۷سانتی‌متر بوده یا ۱۰درصد بدن را پوشانده باشد. در این موارد، توصیه می‌شود از کمپرس‌های داغ یا یخ استفاده نکنید چراکه خطر کم شدن گرمای بدن را افزایش می‌دهد. در عوض سعی کنید از پارچه یا حوله‌های نرم و تمیز برای پوشاندن ناحیه سوخته موردنظر استفاده کنید.
 
- آتش، جریان برق یا مواد شیمیایی علت سوختگی باشد.
 
- سوختگی روی صورت، پوست سر، دست‌ها، سطح مفاصل یا ناحیه تناسلی رخ داده باشد.
 
- اگر تورم و چرک در محل دیده شود یا قرمزی محل شدید یا لایه‌لایه شود.
 

 


 
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 357
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 2 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
بیماری‌هایی نظیر عفونت سینوسی، ورم لوزه و یا حتی آلرژی‌های فصلی می‌توانند عاملی جدی برای بد نفس کشیدن باشند.


حتما تا به حال پیش آمده که کودک‌تان خوب نفس نکشد. از خود می‌پرسید چرا؟ نکات زیادی به ذهن‌تان خطور می‌کند اما مطمئن نیستید که علت واقعی را کشف کرده‌اید. کودکان به ۶ دلیل عمده ممکن است دچار مشکل تنفسی شوند:

۱- خشک بودن دهان: اگر کودک‌تان از راه دهان نفس می‌کشد (احتمالا به این دلیل که بینی بر اثر سرماخوردگی مسدود شده یا علت مشابه دیگری) شک نداشته باشید که تجمعی از عوامل باکتریایی در دهانش ایجاد شده و این می‌تواند یکی از عوامل مهم بد نفس کشیدن کودک باشد.

۲-عدم رعایت اصول بهداشتی: در دهان ما همواره مقادیری از باکتری‌ها زندگی می‌کنند که به طور طبیعی خطری برای سلامتی‌مان به همراه ندارند اما وقتی که شب هنگام با دهان مسواک نخورده به خواب می‌رویم، شرایط تغییر می‌کند زیرا عوامل بیماری‌زا فعالیت خود را در سراسر محیط گرم و مساعد دهان آغاز می‌کنند. تجمع آن‌ها در گلوی کودک به اوج می‌رسد که این می‌تواند عامل جدی برای تنفس بد او به شمار آید.

۳- حفره‌های دندانی: این عارضه در کودکان رایج است و به عنوان یکی از عوامل اصلی تنفس بد به شمار می‌آید.

۴- شیء خارجی: هر چیز کوچکی نظیر دانه غلات، قطعه‌ای ریز از یک عروسک کوچک و یا هر شیء دیگری که کودک وارد بینی‌اش می‌کند می‌تواند به بد نفس کشیدنش منجر شود. بروز چنین اتفاقاتی در نوزادان یا کودکان نوپا شایع تر از سایر کودکان بزرگسال‌تر است.

۵- ابتلا به بیماری خاص: بیماری‌هایی نظیر عفونت سینوسی، ورم لوزه و یا حتی آلرژی‌های فصلی می‌توانند عاملی جدی برای بد نفس کشیدن باشند.

۶- خوردن غذاهای پر ادویه: مطالعات پزشکی نشان داده کودکانی که به خوردن انواع غذاهای پر ادویه علاقه زیادی دارند و معمولا سیر و پیاز زیادی می‌خورند ممکن است نتوانند به راحتی سایر کودکان نفس بکشند زیرا ثابت شده که این نوع مواد غذایی تحریک کننده بر عملکرد سیستم تنفسی تأثیر می‌گذارند.

چه کار می‌توان کرد؟
به طور کلی رعایت اصول بهداشتی بهترین راه درمان بد نفس کشیدن در کودکان است. اگر کودک‌تان در سن نوزادی است، بعد از هر وعده غذایی و قبل خواب دندان‌ها و لثه‌هایش را به آرامی با انگشتان‌تان و آب ولرم شست‌وشو دهید. حتی می‌توانید زبانش را به‌آرامی و با یک مسواک نرم تمیز کنید. البته توجه داشته باشید که فعلا نباید از خمیر دندان استفاده کنید.

اما درباره کودکانی که سن بیشتری دارند به راحتی می‌توانید از مسواک استفاده کنید. به او آموزش دهید که چگونه با استفاده از مسواک و خمیردندان دندان‌هایش را روزانه دو بار شست‌وشو دهد. البته توجه داشته باشید که تا پیش از دو سالگی تنها مقدار بسیار کمی خمیر دندان روی مسواک بمالید (به اندازه یک دانه برنج) اما هر چه کودک بزرگ‌تر می‌شود، می توانید این میزان را اندکی بیشتر کرده تا وقتی که به سن ۵ سالگی برسد که از این زمان به بعد می‌توانید به اندازه یک دانه لوبیا خمیر دندان بر روی مسواکش بمالید. گذشته از آن توصیه می‌شود که بر اساس یک برنامه‌ریزی زمان‌بندی شده، کودک را به نزد دندانپزشک ببرید تا از سلامت دندان‌ها و لثه‌هایش مطمئن شوید.

همچنین باید از این نکته که کودک‌تان دست‌هایش را به خوبی می‌شوید مطمئن شوید. به او یاد دهید که با آب و صابون چطور باید این کار را انجام دهد. ممکن است کودک عادت به مکیدن انگشت شستش داشته باشد. آلودگی که از این طریق وارد دهانش می شود می‌تواند در بد نفس کشیدنش نقش داشته باشد.

و نکته پایانی
توصیه می‌شود که از دهانشویه ها برای کودکان خردسال استفاده نشود زیرا با این کار تنها علت اصلی بد نفس کشیدن را برای مدت موقتی مخفی می‌کنید. گذشته از آن ممکن است چنین کاری تبعات منفی برای کودک به همراه داشته باشد.
 



 
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 414
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 2 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
اولین ملاقات یک کودک با دندان پزشک و تجربه ای که به دست می آورد تاثیر قابل توجهی در آینده و سلامت او دارد.

هفته نامه سلامت - دکتر شیرین معماران*: اولین ملاقات یک کودک با دندان پزشک و تجربه ای که به دست می آورد تاثیر قابل توجهی در آینده و سلامت او دارد. یک تجربه خوب با دندان پزشک، زمانی که کوک هنوز مشکل های حاد دندانی ندارد، می تواند باعث برقراری رابطه خوب کودک و دندان پزشک شود و زمینه همکاری کودک را در آینده فراهم کند. کودکانی که هنگام درد دنان و بروز مشکل به دندان پزشک ارجاع داده می شوند معمولا به دلیل تجربه ناخوشایندی که به دست می آورند، دچار ترس از اعمال دندان پزشکی می شوند و هنگان درمان و حتی معاینه از شدت ترس فریاد می زنند و دست و پای خود را تکان می دهند. این رفتار کودکان در مطب دندان پزشکی غیرعادی نیست.
 
چرا کودکان از دندان پزشکی می ترسند؟
 
در پاسخ به این پرسش باید گفت که عوامل زیادی مثل اطلاعات منتقل شده از والدین و دوستان، تجربه تلخ و دردناک قبلی از درمان های دندان پزشکی، کم بودن سن کودک و عدم برخورد منطقی با مشکل هنگام درمان دندان پزشکی، در همکاری نکردن کودک با دندان پزشک در این ترس فراگیر تاثیر دارند. زمانی که کودک خود را برای ملاقات با دندان پزشک آماده می کند، نباید از کلماتی مانند سوزن و صدای مته که کودک را می ترساند، استفاده شود. جایگزین کردن کلماتی مثل نیشگون گرفتن، آب خواب آور و قلقلک دادن دندان، برای کودکان قابل قبول تر هستند و از ترس آنها کم می کند.
 
دندان پزشک و کودک؛ بیحسی یا بیهوشی؟

 
همکاری نکردن کودک، باعث کاهش کیفیت و استاندارد خدمات درمانی ارائه شده می شود. همچنین تهدید و مهار فیزیکی علاوه بر کاهش دقت و کیفیت کار می تواند نتایج خوشایند روانی در کودک ایجاد کند. در بسیاری از مراکرز درمان دندان پزشکی کودک، دندان پزشک مجبور است با کمک دستیارانش و حتی والدین برای مدتی کودک را بی حرکت نگه دارد تا یک درمان محدود در حداقل زمان ممکن انجام شود.
 
راه جایگزین حل این معضل، انجام درمان دادن پزشکی برای این گروه از کودکان، تحت بیهوشی عمومی است. این کار را که برای اولین بار اوایل دهه 1900 یک دندان پزشک آمریکایی برای کودکان انجام داد هنوز هم برای بسیاری از والدین پذیرفتنی نیست.
 
روند بیهوشی کودکان
 
هر چه سن کودک حین بیهوشی کمتر باشد یا اگر کودک به بیماری زمینه ای مبتلا باشد، بیهوش مشکل تر و طبیعتا عوارضش بیشتر است. برای بیهوش اطفال، داروهایی مانند هالوتان که به صورت معمول در بیهوشی بزرگسالان استفاده می شود، توصیه نمی شود. به همین دلیل ضروری است والدین در انتخاب مراکز درمانی توجه ویژه ای داشته باشند و نسبت به مشاوره بیهوشی قبل از عمل جراحی نیز کوتاهی نکنند.
 
فایده بیهوش کردن کودک
 
با انجام عمل بیهوشی، کودک دچار کاهش سطح هوشیاری می شود و وقایع هنگام عمل را به خاطر نمی آورد. همچنین بی دردی کامل برای او وجود دارد و هیچ حرکتی نخواهد داشت. این شرایط به درمانگر اجازه می دهد با آرامش کامل و با دقت نظر نسبت به درمان لازم اقدام کند. درمان های دندان پزشکی تحت بیهوشی در مقایسه با اعمال جراحی پزشکی به دلیل گستردگی محدود، کم بودن احتمال خونریزی بعد از عمل، امکان کنترل درد بعد از عمل با تجویز مسکن های خوراکی و نیاز  نداشتن به داروهای وریدی در دوره بعد از درمان، تفاوت هایی دارند، بنابراین می توان کودک را صبح روز عمل بستری کرد و طی یک جلسه تمام امور درمانی مورد نظر را به صورت جراحی سرپایی انجام داد و کودک را پس از یک دوره کنترل بعد از عمل در همان روز ترخیص کرد.
 
بیهوشی خطر دارد؟
 
حدود 50 سال پیش خطرهای ناشی زا بیهوشی بسیار زیاد بود اما امروزه با توجه به لزوم ارجاع بیمار به مراکز مجهز دارای امکانات بیهوشی عمومی و ابداع سیستم های پایشگر و مانیتورینگ در اتاق عمل، میزان خطرات و عوارض بیهوشی برای بیمار بسیار کم شده است. وقتی جراح در حال جراحی است، متخصص بیهوشی همزمان علائم بیمار شامل فشار خون و تنفس را بررسی می کند و شرایط را کاملا تحت کنترل دارد. باور اشتباهی که بین عموم مردم رایج است این است که بیهوشی باعث کاهش هوش کودکان در بزرگسالی می شود اما این موضوع هنوز از نظر علمی ثابت نشده است. البته هنوز هم نگرانی هایی در مورد عوارض ناشی از بیهوشی های مکرر وجود دارد. برخی والدین در مورد خطر مرگ سوال می کنند. آمار نشان داده میزان مرگ و میر ناشی از بیهوشی 1 در 10 هزار مورد است که آن هم ناشی از بیماری های زمینه ای و نوع جراحی است.
 
کدام کودکان باید الزاما تحت بیهوشی درمان شوند؟
 
کودکانی که ترس از دندان پزشکی دارند و با پزشک همکاری نمی کنند، بیماران عقب مانده ذهنی و جسمی و فلج مغزی و تشنج، بزرگسالانی که از دندان پزشکی ترس دارند، افرادی که دندانشان بی حس نمی شود و بیمارانی که می خواهند تمام خدمات دندان پزشکی آنها در یک جلسه انجام شود، باید تحت بیهوشی قرار گیرند.
 
ترمیم ضایعات پوسیدگی در دندان های شیری، معالجه ریشه دندان های شیری، درمان و کنترل آبسه های دندانی، نصب فضا نگهداری های ثابت و متحرک برای نگهداری فضای دندان های شیری از دست رفته، ساخت پلاک و بازسازی دندان های از دست رفته خصوصا دندان های قدامی و فلورایدتراپی برای جلوگیری از پوسیدگی دندان، انواع جراحی فک و صورت، خارج کردن دندان های نفهته و دندان عقل، جراحی لثه و خارج کردن کیست ها از جمله کارهایی که تحت بیهوشی و سدیشن (بیهوشی با مدت زمان کم) انجام می شود.
 
• در صورتی که کودک دچار درد و عفونت دندان شده باشد، باید اقدامات لازم به طور فوری، چه با بیهوشی چه بدون آن، انجام شود، اما اگر هنوز دردی آغاز نشده، شاید به کمک مسواک مرتب و استفاده از نخ دندان و دهانشویه های فلورایددار بتوان جلوی پیشرفت پوسیدگی را گرفت.
 
خطر بیهوشی برای کودکان سرماخورده
 
دکتر بابک قرائی، متخصص بیهوشی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی: بعضی از کودکان به چند جراحی دندان نیاز دارند. بعضی دیگر توانایی نشستن روی صندلی دندان پزشکی ندارند؛ مثلا ناتوانی ذهنی دارند یا خیلی مضطرب اند و بیش از حد می ترسند. چنین کودکانی اجازه کار به دندان پزشک نمی دهند و لازم است از بیهوشی استفاده شود، اما آیا این بیهوشی برای کودک ضرر ندارد؟
 
جواب این است که بیهوشی هم ضرر دارد، هم خطر، اما ضرر و خطر را باید با منفعتی که کودک از این بیهوشی می برد، سنجید. گاهی ممکن است یک جلسه کار به 10 جلسه کشیده شود. اضطراب و دردی که برای کودک در 10 جلسه قرار است ایجاد شود، مشکل های زیادی را برای او ایجاد می کند و کار را برای جراح، دشوار. ضرری که بیهوشی برای کودک دارد، ضعف یادگیری گذرایی است که به مدت چند ماه ادامه می یابد. خطر بیهوشی نیز وقتی است که این کار در مطبی که تجهیزات کافی برای احیای قلبی ریوی ندارد، توسط فرد غیرمتخصص انجام شود. بنابراین کودک باید در کلینیک های مجاز و بیمارستان هایی که مجوز از وزارت بهداشت دارند، آن هم توسط متخصصان بیهوشی اطفال و در اتاق عمل، برای درمان دندان بیهوشی صورت گیرد.
 
دندان پزشکان هیچ گاه برای یک عمل کوچک کودک را تحت بیهوشی قرار نمی دهند و معمولا روی دندان های شیری هم زیاد مانور نمی دهند. برای کودکانی که دچار سرماخوردگی هستند، بیهوشی باید تا 6 هفته به تعویق بیفتد چون بیهوشی برای آنها 10 برابر بیشتر از سایر کودکان عارضه ایجاد می کند. مشکل های قلبی کودک و بیماری های دیگر هم حتما باید مدنظر قرار گیرد.


 

 
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 229
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 2 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
بچه‌ها بايد ياد بگيرند تكاليفشان را خود به تنهايي انجام دهند



همه ما با بهانه‌هايي كه بچه‌ها براي درس خواندن مي‌آورند، كم و بيش آشنا هستيم. به عنوان مثال براي اين‌كه تكاليفشان را انجام ندهند، مي‌گويم حالم بد است، سر درد دارم، دستم درد مي‌كند، دفترم را گم كرده‌ام و به هر حال سعي در طفره رفتن از انجام تكاليف را دارند و گاهي اوقات نيز مي‌بينم كه هر كاري را به درس خواندن ترجيح مي‌دهند و انجام تكاليف را به وقت ديگري موكول مي‌كنند. فكر مي‌كنيد دليل اين‌گونه رفتارها چيست؟ چرا بعضي بچه‌ها براي انجام تكاليفشان اين‌قدر بي‌علاقه هستند؟ چرا برخي ديگر علي‌رغم اين‌كه مي‌دانند دير يا زود بايد تكاليفشان را انجام دهند، باز هم اين‌قدر از انجام آن طفره مي‌روند و آن را به زماني ديگر موكول مي‌كنند؟
 
آيا به نظر شما راهي وجود دارد كه بتوان رفتار اين‌گونه بچه‌ها را تغيير داد؟ پاسخ نه مثبت است نه منفي. تنها كاري كه مي‌توان انجام داد اين است كه يك سري اصول و قوانيني را با توجه به انتظارات شما و شرايط فرزندتان براي شما مطرح كنيم تا با پيروي از آن‌ها، بتوانيد به نتايج قابل قبولي دست يابيد.
 
نكته قابل توجه اين است كه بچه‌ها بايد ياد بگيرند تكاليفشان را خود به تنهايي انجام دهند. اين كار نيز درست مانند ساير مهارت‌ها نياز به يادگيري دارد. هما‌ن‌طور كه ما به بچه‌ها راه رفتن را مي‌آموزيم و آن‌ها خود دويدن را ياد مي‌گيرند، همان‌گونه كه ما به آن‌ها هجي كردن لغات را ياد مي‌دهيم و آن‌ها خود نوشتن را فرا مي‌گيرند، بنابراين طرز صحيح مطالعه و انجام تكاليف را نيز بايد به آن‌ها آموزش دهيم و اين خود اولين گامي است در جهت موفقيت و پيشرفت تحصيلي فرزندتان، پس به اين نكات با دقت توجه كنيد:
 
1- همواره در جريان امور مدرسه قرار بگيرند. از تكاليف و دروس فرزندتان كاملا آگاه باشيد.
بهتر است بدانيد سياست كاري مدرسه به چه ترتيبي است و انتظارات معلمين از فرزندتان چيست. اگر احيانا با روش‌هاي آن‌ها موافق نيستيد، پيشنهادات خود را به آن‌ها بگوييد تا آن‌ها نيز نقطه نظرات خود را به شما ارايه دهند.
 
2- از مسايل فرزندتان باخبر باشيد.
اگر واقعا قصد داريد تاثير خوب و مثبتي بر روي فرزندتان بگذاريد بايد كاملا از مسايل شخصي او آگاه باشيد. مطمئن باشيد شما تنها كسي هستيد كه مي‌توانيد در اين مسير به او ياري كنيد.
 
رفتارها و عكس‌العمل‌هاي او را مورد ارزيابي قرار دهيد و متوجه شويد كه علت بي‌علاقگي او به درس خواندن چيست.
 
سعي كنيد با صحبت كردن با فرزندتان، او را درك كنيد و دليل بي‌علاقگي او را به مطالعه جويا شويد. برخي از بچه‌ها مي‌گويند: ”دوست ندارم درس بخوانم." ”درس خواندن خيلي سخت است." ”از درس و كتاب متنفرم." بعضي ديگر به جزييات بيشتري اشاره مي‌كنند و مي‌گويند: "معلمم را دوست ندارم." ”سر كلاس درس‌ها را متوجه نمي‌شوم و خجالت مي‌كشم از معلم سوال كنم. چون مي‌ترسم بچه‌ها را مسخره كنند." ”رياضي را دوست ندارم." با دقت كامل به او گوش فرا دهيد، زيرا تمام صحبت‌هاي او براي شما مفيد خواهد بود.
 
همواره به طور واضح با فرزندتان صحبت كنيد. در مورد گفته‌هاي او قضاوت نكنيد و تنها به دنبال يافتن راه‌حل باشيد. البته ممكن است مدتي طول بكشد تا شما متوجه عمق مشكل فرزندتان شويد، ولي سرانجام از لابه‌لاي صحبت‌هاي او پاسخ را پيدا خواهيد كرد. با شناخت كامل فرزندتان، شما مي‌توانيد مشكل او را حل كنيد و راه مناسب را براي پيشرفت در امور درسي او پيدا كنيد.
 
3- به چه دليل مي‌خواهيد فرزندتان درس‌خوان باشد؟
از خودتان بپرسيد: چرا مي‌خواهم رفتار و افكار فرزندم را در مورد درس‌ خواندن تغيير دهم؟ آيا به اين دليل است كه از بحث و مشاجره با او خسته شده‌ام، يا اين‌كه اين موضوع آرامش خانواده را بر هم زده است؟ و يا تنها به اين دليل است كه خودم او را اين طور تربيت كرده‌ام؟ به هيچ يك از اين سوالات نمي‌توان به طور قطع پاسخ مثبت داد. دليل اصلي كه دوست داريم فرزندمان درس‌خوان و اهل مطالعه باشد اين است كه قدرت تمركز بالايي داشته باشد و بتواند حواسش را كاملا بر روي يك موضوع جمع كرده، مطالب درسي را به خوبي درك كند. زيرا تنها در اين صورت است كه او مي‌تواند پله‌هاي ترقي را يكي يكي بالا رود و در زندگي به موفقيت دست يابد.
 
شما نبايد از فرزندتان انتظار داشته باشيد كه تكاليفش را از روي اجبار انجام دهد. نكته قابل توجه اين است كه او بايد در مورد درس خواندن احساس مسووليت كند و هنگامي كه كاري را آغاز كرد، با اراده و جديت كامل آن را به اتمام برساند. قطعا چنين شخصي در زندگي خوشبخت و موفق خواهد شد.
 
4- انتظارات به جايي از او داشته باشيد.
بعد از اين‌كه متوجه شديد به چه دليل مي‌خواهيد فرزندتان درس بخواند و تكاليفش را انجام دهد، نوبت به اين مي‌رسد كه يك سري سياست‌ها و روش‌هايي را اتخاذ كنيد كه با پيروي از آن‌ها بتوانيد به هدفتان راحت‌تر برسيد. شايد اين موضوع به نظر دشوار و پيچيده بيايد. ولي سعي مي‌كنم آن را با يك مثال براي شما روشن كنم. سياست من به اين ترتيب است كه به فرزندم نشان دهم كه براي رسيدن به هدفمان بايد با هم همكاري كنيم و به يكديگر اعتماد كامل داشته باشيم. او نبايد فكر كند من او را مجبور به درس خواندن مي‌كنم و او بايد به حرف‌هاي من گوش دهد. بر عكس بايد مرا مانند يك دوست صميمي ببيند كه بهترين‌ها را براي او آرزومندم.
 
قوانيني كه براي خودم گذاشته‌ام: همواره منصفانه قضاوت كنم و متعادل باشم. ديدم نسبت به مسايل باز باشد و يك طرفه قضاوت نكنم. كاملا براي او توضيح دهم كه انتظارات من از او چيست. با او تند و خشن برخورد نكنم، آرامش خود را حفظ كنم. سعي كنم هيچ‌گاه اين قوانين را زير پا نگذارم. قوانيني كه براي فرزندم در نظر گرفته‌ام: به هيچ عنوان دروغ نگويد و براي رسيدن به موفقيت از هيچ تلاشي دريغ نورزد. (البته اگر در درسي نياز به كمك داشت، آن را مطرح كند) به اين قوانين احترام بگذارد و آن‌ها را تحت هيچ شرايطي نقض نكند.
 
5- ليستي از نقاط مثبت خود و فرزندتان تهيه كنيد.
اگر بخواهيد هر چه سريع‌تر به نتيجه دلخواه دست يابيد،‌ بهتر است با ديدي مثبت به اين قضيه نگاه كنيد. يعني ابتدا تمام نقاط مثبت خود و فرزندتان را روي يك كاغذ بنويسيد. شما مي‌توانيد از ديگر اعضاي خانواده نيز بخواهيد ليستي از نقاط مثبت شما و فرزندتان تهيه كنيد، سپس تمام اين نقطه نظرات را در كنار يكديگر قرار دهيد.
 
فكر مي‌كنيد با اين عمل به چه نتيجه‌اي خواهيد رسيد؟ با تكيه بر نقاط مثبت خود و فرزندتان قادر خواهيد بود فرزندتان را سريع‌تر تحت تاثير قرار دهيد و علاقه‌مند به مطالعه كنيد، بنابراين به هدفتان نزديك‌تر خواهيد شد.
 
 
 
علاقه‌مندکردن فرزندان به مطالعه
 
اوقات مطالعه فرزندتان را لذت‌بخش كنيد
 
 
 
6- ابتدا به فكر خود باشيد. (در اين صورت مي‌توانيد شرايط مناسب‌تري را براي فرزندتان مهيا كنيد.)
اگر به خاطر داشته باشيد هنگامي كه در هواپيما نشسته‌ايد، ميهمانداران به مادران توصيه مي‌كنند، در صورتي كه نياز به ماسك اكسيژن داشتيد، ابتدا بايد براي خود و بعد براي كودكتان ماسك را بگذاريد، اگر به اين موضوع با دقت نگاه كنيد متوجه مي‌شويد كه گر چه بسيار دشوار است كه ابتدا به فكر نجات خود باشيم ولي عقل حكم مي‌كند كه اين كار را بكنيم. چرا؟ چون اگر شرايط مادر مناسب نباشد و حالش خوب نباشد، به هيچ عنوان قادر نخواهد بود از كودكش مراقبت كند.
 
به همين دليل است كه براي گرفتن نتيجه بهتر شما بايد اول به فكر خودتان باشيد، به اندازه كافي استراحت كنيد، براي خود ارزش قايل شويد، خودتان را قبول داشته باشيد. در اين حالت است كه شما مي‌توانيد لبخند بر لب داشته باشيد و با مهرباني با فرزندتان برخورد كنيد.
 
7- به فرزندتان نشان دهيد براي نقاط مثبت شخصيتش ارزش قايل هستيد. براي دستيابي به تمام پيشرفت‌ها و موفقيت‌هايش او را مورد تشويق قرار دهيد.
سعي نكنيد اعمال پسنديده و پيشرفت‌هاي او را به زبان نياوريد. بر عكس از هر فرصتي استفاده كنيد و او را مورد تشويق قرار دهيد. با اين عمل، او متوجه مي‌شود كه شما علاوه بر ديدن و ابراز نقاط منفي او، توانايي ابراز كارهاي خوبش را نيز داريد.
 
تشويق و انتقاد را هم زمان با هم به كار نبريد. بسيار ناراحت‌كننده است اگر كسي به شما بگويد: ”عزيزم، امشب غذاي بسيار خوبي درست كرده‌اي، ولي آشپزخانه بسيار نامرتب است." ”تو در ادبيات خيلي زرنگي ولي نمي‌دانم چرا در رياضيات اين‌قدر ضعيف هستي."
 
در اين شرايط، تمام توجه شما به كثيفي آشپزخانه و ضعيف بودن در رياضي جلب مي‌شود. بنابراين اگر انتقاد و تشويق را با هم به كار ببريد، افراد بيشتر متوجه انتقاد و نقاط ضعف خود خواهند شد تا تشويقي كه از آن‌ها به عمل آمده است.
 
بهترين كار اين است كه به محض انجام كار خوب و يا كسب موفقيتي او را مورد تشويق قرار دهيد تا انگيزه لازم را براي تكرار اين عمل در او ايجاد نماييد.
 
8- اوقات مطالعه فرزندتان را لذت‌بخش كنيد.
همواره اوقاتي را براي مطالعه فرزندتان فراهم كنيد كه بهترين اوقات زندگي هر دو شما باشد و در آينده با به خاطر آوردن اين لحظات هرگز دچار پشيماني و عذاب وجدان نشويد.
 
آرام باشيد و لبخند بزنيد. با لبخند زدن نه تنها حال شما بهتر مي‌شود بلكه با اين كار روي فرزندتان تاثير گذاشته و او را تشويق به خوش‌رفتاري مي‌كنيد. اين كار را تمرين كنيد و آن را جدي بگيريد. در هر شرايطي صدايتان را بلند نكنيد حتي اگر فكر مي‌كنيد او دچار اشتباهي شده است. گر چه گاهي اوقات اين كار بسيار سخت است ولي با تمرين و پيروي از يك سري قوانين ساده شما مي‌توانيد در حفظ آرامش خانواده و به موفقيت رساندن فرزندتان موثر باشيد.
 
9- از درس خواندن به عنوان تنبيه استفاده نكنيد. هرگز با رشوه دادن او را مجبور به مطالعه نكنيد.
اغلب ما عادت كرده‌ايم به محض اين‌كه مي‌بينيم فرزندمان رفتار بدي داشته است، به او مي‌گوييم: ”به اتاقت برو و تكاليفت را انجام بده." برخي ديگر اين طور مي‌گويند: ”اگر بتواني تكاليفت را نيم ساعته تمام كني، به تو فلان جايزه را مي‌دهم."
 
بهتر است به جاي اين جملات به او بگوييد: ”به اتاقت برو و يك صفحه در مورد كاري كه انجام داده‌اي بنويس." يا اگر كودك نوشتن بلد نيست، به او بگوييد: ”نيم ساعت وقت داري در مورد كارت فكر كني، بعد تو را صدا مي‌كنم، بايد براي من توضيح دهي كه به چه نتيجه‌اي رسيده‌اي. تو اجازه نداري تكاليفت را انجام دهي، مگر اين‌كه اول اين كار را تمام كني. مطمئن باش هر چقدر بيشتر طول بدهي، از وقت بازي بعدازظهرت كم خواهد شد." بهتر است براي هر كاري به آن‌ها وقت بدهيد تا آن‌ها طبق آن، كارهايشان را انجام دهند.
 
بعد از اتمام تكاليفشان به آن‌ها بگوييد: ”سر ساعت تكاليفت را انجام دادي، من مي‌خواهم براي خودم چاي بريزم. تو هم مي‌خواهي يا اين‌كه دوست داري بستني بخوري؟"
 
10- به تلاش‌هاي فرزندتان ارج بگذاريد.
رابطه‌تان را با فرزندتان به گونه‌اي طراحي كنيد كه از كنار هم بودن احساس لذت و خوشحالي كنيد. در اين صورت است كه احساساتتان نسبت به يكديگر بهبود مي‌يابد و ناخودآگاه فرزندتان به صحبت‌هاي شما اهميت مي‌دهد و با علاقه بيشتري درس مي‌خواند.
 
هنگامي كه به برخي افراد به اجبار گفته شود كاري را انجام دهند،‌ سخت حاضر به انجام آن مي‌شوند. در صورتي كه اگر خود جزء افرادي باشند كه براي انجام آن كار برنامه‌ريزي كرده باشند، آن كار را با جديت هر چه تمام‌تر به اتمام مي‌رسانند.
 
بنابراين شما نيز مي‌توانيد از او بخواهيد نظراتش را در مورد بهتر درس خواندن و از آن لذت بردن و ... براي شما مطرح كند. بعد با يكديگر در مورد آن به طور كامل و واضح صحبت كنيد و با به كارگيري آن‌ها، شرايط زندگي‌تان را تغيير دهيد و او را ناخودآگاه علاقه‌مند به مطالعه كنيد.
 
وظيفه والدين گر چه بسيار سخت و دشوار به نظر مي‌آيد ولي بسيار شيرين است. همه ما براي فرزندانمان ابراز نگراني مي‌كنيم، براي موفقيت‌شان برنامه‌ريزي مي‌كنيم، به آن‌ها اميد مي‌دهيم و آرزوي خوشبختي و سعادت براي آن‌ها مي‌كنيم. ولي اين را بدانيد كه بهترين و بزرگ‌ترين كاري كه شما مي‌توانيد براي فرزندانتان انجام دهيد اين است كه در طول زندگي براي آن‌ها بهترين دوست باشيد، به آن‌ها عشق بورزيد، همراه آن‌ها باشيد و آن‌ها را همواره مورد تشويق خود قرار دهيد. با اين كار شما بهترين خاطرات را براي آن‌ها به يادگار خواهيد گذاشت. قطعا با اين روحيات مثبت فرزندتان لحظه به لحظه به موفقيت بيشتري دست مي‌يابد و در آينده نه چندان دور همين عشق و محبت را نثار فرزندان خود نيز خواهد كرد.


 
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 278
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 2 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
این‌که سلامت جسم و روان کودک چه میزان برای خانواده‌ها اهمیت دارد، به شناخت پدر و مادرها از نیازهای جسمی و روحی فرزندشان برمی‌گردد.

روزنامه شهروند - راضیه زرگری: این‌که سلامت جسم و روان کودک چه میزان برای خانواده‌ها اهمیت دارد، به شناخت پدر و مادرها از نیازهای جسمی و روحی فرزندشان برمی‌گردد. البته اغلب خانواده‌ها بیشتر به نیازها و مشکلات جسمی کودک توجه می‌کنند؛ مثل تغذیه، لباس‌های گرم هنگام سرما، زمان خواب در ساعت مناسب. نیازهای روحی و احساسی اما به‌دلیل این‌که دیده نمی‌شود، ممکن است حساسیت کمتری را از طرف والدین برانگیزد. نکته مهم دیگری که در مورد سلامت روان به فرهنگ جامعه ما برمی‌گردد، وجود نوعی هراس و ترس از قبول مشکلات روانی و مراجعه به روانکاو و روانپزشک است.
 
 این درحالی است که سلامت روانی کودک باعث می‌شود تا بچه‌ها تکنیک‌های آرامش را به‌خوبی یاد بگیرند و در آینده بتوانند استعدادها و مهارت‌های ذاتی خود را در جهت پیشرفت اجتماعی به‌کارگیرند. دکتر محمدعلی کنگرانی، روانپزشک که در این زمینه نظرات کارشناسی خود را با «شهروند» در میان گذاشته، معتقد است سال‌هاست که در بحث سلامت روان دیگر چیزی به‌عنوان بیماری روانپزشکی نداشتن مطرح نیست؛ بلکه سلامت روان آن چیزی است که به‌عنوان احساس آرامش و رضایتمندی از زندگی مطرح می‌شود.
 
 
 یعنی سلامت روان به این مفهوم نیست که بچه‌ای که افسرده و مضطرب نباشد، سالم است، بلکه بچه‌ای که به اندازه کافی بازی کند و به‌راحتی با همنوعان خود ارتباط برقرار کند، سالم است و متاسفانه در خانواده‌هایی که به‌شدت درگیر مسائل اقتصادی و پول درآوردن هستند و وسواس موفقیت بچه‌شان در همه زمینه‌ها اما نشان نمی‌دهد، آرامش، لذت و رضایتمندی به حلقه گمشده زندگی تبدیل شده است.
 
معمولا پدر و مادرها در رشد و تربیت کودک بیشتر بر رشد فیزیکی و سلامت جسم او توجه می‌کنند؛ مثلا تا بچه مریض نشود او را دکتر نمی‌برند. با این حال سلامت روان شاید از سلامت جسم کودک مهم‌تر باشد. به‌نظر شما اهمیت توجه به سلامت و آرامش روانی کودک در خانواده‌ها چقدر است؟
 
سلامت روان به‌طورکلی ربطی به کودک و بزرگسال ندارد. سال‌هاست که طبق تعبیر سازمان بهداشت جهانی سلامت و انسان در کل در ابعاد مختلفی مورد بررسی قرار می‌گیرد. بر این اساس انسان دارای سه بعد است. بعد بیولوژیک یا زیستی، بعد اجتماعی و بعد روانی. به همین ترتیب انسان یک موجود biosocial است یعنی دارای بعد زیستی، روانی، اجتماعی است که جدیدا عده‌ای عنوان کرده‌اند که باید یک بعد معنوی یا spiritual به این سه بعد اضافه شود.
 
 به‌طورکلی در انسان باید سلامت جسمانی مثل سلامت قلب و عروق و مسائل کلیوی و گوارشی به همراه سلامت اجتماعی و سلامت روان مورد بررسی قرار گیرد. مهم این است که این سه زمینه کاملا بر هم تأثیر مستقیمی می‌گذارند. برای مثال امروزه بیماری‌های قلبی بسیار شایع است که تحت‌تأثیر شرایط زندگی پرتنش ما قرار دارد و از طرفی می‌توانند کاملا از افسردگی و اضطراب تأثیر بگیرند.
 
وقتی می‌خواهیم در مورد کودکان صحبت کنیم، قطعا این موضوع از اهمیت بیشتری برخوردار است چون بحث تربیت و شکل‌گیری شخصیت آن کودک مطرح است؛ کودکی که در خانواده‌اش درگیری‌های زیادی باشد و پدر و مادر مرتب درگیری لفظی داشته باشند، آرامش لازم را نخواهد داشت و ممکن است دچار افسردگی و اختلالات رفتاری مثل پرخاشگری شود و البته می‌تواند به‌واسطه این مسائل مشکلات جسمانی هم پیدا کند یا این‌که مشکلات جسمانی که می‌تواند بر خانواده‌ها تأثیر بگذارد.
 
خیلی از بیماری‌های جسمانی به علت هزینه‌های بسیار بار زیادی بر دوش خانواده‌ها تحمیل می‌کند و آرامش روانی خانواده را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. اگر بخواهیم جزیی‌تر وارد شویم و به سوال شما در مورد اهمیت سلامت جسم و روان در خانواده‌ها بپردازیم، باید گفت ما کلا یک دسته اختلالاتی داریم که تحت‌عنوان somatoforms یا اختلالات جسمانی‌سازی شناخته می‌شود. یعنی زمانی که اختلالات روانپزشکی از یک حدی می‌گذرد، خودش را مثل یک اختلال جسمانی نشان می‌دهد؛ مثل سردرد یا معده درد.
 
نکته مهم در این میان این است که انسان‌ها به صورت ناخودآگاه به مشکلات جسمانی توجه بیشتری نشان می‌دهند. اگر یک نفر سرطان بگیرد، همه عالم و آدم دغدغه‌شان درمان او می‌شود با این‌که سرطان قابل‌ درمان است اما فردی که افسردگی دارد ممکن است تا آخر عمرش از زندگی با کیفیت خوب محروم باشد. مثال بارز در مورد افرادی است که جانباز دفاع ‌مقدس هستند. از بین این افراد کسانی که معلولیت‌های جسمی دارند، درجات بالایی دارند و از امکانات بهره می‌برند.
 
 اما کسانی که جانباز اعصاب و روان هستند با این‌که شرایط آنها به مراتب سخت است، کمتر به چشم می‌آیند. پس داستان این است که چیزی را که به چشم می‌بینیم بیشتر مورد توجه قرار می‌دهیم. ولی نکته جالب میزان از کار افتادگی و تاثیری است که معلولیت بر زندگی فرد می‌گذارد. اگر فردی پایش قطع شده باشد می‌تواند با پای مصنوعی به زندگی‌اش ادامه دهد ولی کسی که بیماری افسردگی و اضطرابی داشته باشد، کارایی و کیفیت زندگی‌اش کاملا کاهش پیدا می‌کند.
 
در بحث کیفیت زندگی تعریف جدیدی با عنوان میزان رضایتمندی از زندگی به‌وجود می‌آید؛ این‌که ما چقدر از زندگی‌مان لذت می‌بریم؟ آیا یک معلولیت جسمی یا یک بیماری می‌تواند رضایت از زندگی را کاهش دهد و یک اختلال روانی مثل افسردگی یا اختلالات ارتباطی چقدر می‌تواند در عملکرد و کارایی زندگی فرد تأثیر بگذارد؟ حالا اگر خانواده‌ای را در نظر بگیریم که بیشتر مسائل جسمانی برایش مهم است و از طرفی این خانواده مشکلات اقتصادی بسیار زیادی دارد و تمام تلاشش این است که فرزندش از نظر علمی پیشرفت کند و فلان مدرسه و فلان کلاس آموزشی را بگذراند، این خواسته‌ها کاملا بر روند زندگی پدر و مادرها تأثیر می‌گذارد؛ به‌طوری که مدام زیر بار قرض می‌روند درحالی‌که چیزی که لازمه یک زندگی مشترک است و آرامشی که در خانواده باید وجود داشته باشد را نادیده می‌گیرند.
 
از طرفی مشکلات جسمانی مثل عدم تحرک و افزایش وزن اتفاق می‌افتد.  اختلالات جسمانی‌سازی که پیشتر اشاره کردم در جامعه ما به دلیل پدیده اجتماعی «انگ» هم روی می‌دهد. البته این پدیده در همه جای دنیا وجود دارد و در کشور ما خیلی بیشتر است. به تعبیر دقیق‌تر اختلالات روانپزشکی انگ بالایی دارند مثلا اگر خانواده‌ای بگوید بچه من سرطان دارد همه نسبت به او دلسوزی و محبت می‌کنند و اما اگر بگوید بچه من افسردگی یا وسواس دارد،گویی دیگران می‌خواهند انگی به او بچسبانند و به نوعی او را زیر سوال ببرند.
 
پس تا می‌توانند از ابراز مشکلات روانی فرار می‌کنند؛ به‌ویژه این مقاومت در میان آقایان بیشتر از خانم‌هاست؛ این‌که می‌گویند کودکم نباید دکتر روانپزشک برود یا نباید قرص مصرف کند. مادرها در این زمینه فعال‌تر هستند و کودکان را برای درمان‌های روانکاری و مشاوره‌ای می‌آورند. پدرها اما به دلیل مسائل و درگیری‌های اقتصادی بیشتر وقت خود را خارج از خانه می‌گذرانند و محبت و زمانی که لازم است را برای بچه اختصاص نمی‌دهند و از طرفی خودشان هم به‌شدت با درمان مشکلات روانی کودک مقابله می‌کنند.
 
علاوه بر همه این مسائل فشاری که  روی بچه‌ها وارد می‌شود هم عاملی مضاعف بر ایجاد اختلالات روانی است. خانواده‌ها اغلب می‌خواهند بچه‌شان به هر قیمتی موفق باشد، حتما نمرات خوبی بگیرد، حتما در کلاس‌های فوق برنامه شرکت کند و سری بین سرها داشته باشد.
 
 اینها پدر و مادرهای وسواسی برای موفقیت کودک هستند و خودشان نمی‌دانند چه فشاری بر کودک وارد می‌کنند. زمانی که بچه نمی‌تواند آن کارها را انجام دهد نتیجه این می‌شود که تحت‌ فشار از سوی خانواده قرار می‌گیرد که ما این همه برایت هزینه کردیم و تو نمی‌توانی از پس این کارها برآیی. متاسفانه ما در همه خانواده‌ها می‌بینیم که الگوی ثابتشان پدری است که از صبح تا شب کار می‌کند و زمانی برای بچه‌ها نمی‌گذارد؛ مادری که یا شاغل است یا خانه‌دار معمولا ویژگی‌های وسواسی دارد و فارغ از توانایی‌های بچه، او را مجبور می‌کنند همه نوع کلاسی برود و به نوعی پدر و مادرها می‌خواهند همه کمبودهای زندگی گذشته‌شان را برای کودکشان جبران کنند.
 
سلامت روان به‌طور کلی چه مفهومی دارد؟ آیا صرفا این‌که خانواده یا کودکی از مشکلات روانی مثل اضطراب و پرخاشگری رنج نبرد، سلامتی روان را تضمین می‌کند؟
 
الان سال‌هاست که در بحث سلامت روان دیگر چیزی به‌عنوان بیماری روانپزشکی نداشتن مطرح نیست؛ بلکه سلامت روان آن چیزی است که به‌عنوان احساس آرامش و رضایتمندی از زندگی مطرح می‌شود؛ یعنی سلامت روان به این مفهوم نیست که بچه‌ای که افسرده و مضطرب نباشد، سالم است. بلکه بچه‌ای که به اندازه کافی بازی کند و به راحتی با همنوعان خود ارتباط برقرار کند، سالم است.
 
 خوشبختانه مهدهای کودک در سال‌های اخیر فهمیده‌اند که بحث آموزش‌های مختلف تا مدت‌ها اغراق و افراط کرده‌اند و نقش بازی و شکوفایی توانمندی و استعدادهای کودک در برنامه‌هایشان پررنگ‌تر شده است درحالی‌که در دوره‌های پیش‌ رقابت دوره‌های آموزشی زبان انگلیسی و فرانسه و ساز‌های مختلف بیشتر بین مهدها دیده می‌شد که تا حدودی تعدیل شده است. خوشبختانه در این مسائل تعادل‌هایی درحال شکل‌گیری است و خانواده‌ها هم تمایل دارند بچه‌هایشان را مهدهایی بگذارند که بیشتر بر پایه بازی با کودک می‌چرخد.
 
 با این حال الگویی که اشاره کردم هنوز در بسیاری از خانواده‌های ایرانی دیده می‌شود؛ حتی برای موسیقی و ورزش هم از طرف پدرومادرها اجبار بر روی بچه‌ها وجود دارد؛ مثلا چون ساز ارگ و ورزش اسکی در جامعه مقبول‌تر است، بدون در نظر گرفتن توانایی‌ها و علایق بچه او را مجبور می‌کنند در این کلاس‌های ویژه شرکت کند. به‌طوری که همه اینها دست‌به‌دست هم می‌دهند تا مراجعان ما همه ناراضی باشند؛ پدر ناراضی، مادر ناراضی و بچه هم ناراضی. وقتی هر سه‌ضلع احساس نارضایتی کنند، کل خانواده احساس شکست می‌کند.
آینده کودکی که در این فضا رشد می‌کند و به اجبار والدین کلاس‌های مختلفی می‌رود بدون این‌که بفهمد دقیقا به چه چیزی علاقه دارد، چگونه پیش‌بینی می‌شود؟
 
این روند همچنان در اکثر خانواده‌ها ادامه پیدا می‌کند. نتیجه این می‌شود که وقتی بچه می‌خواهد وارد دانشگاه شود، رشته‌ای می‌خواند که فقط از سر شکم سیری و اجبار والدین است و یک فارغ‌التحصیل بیکار تحویل جامعه می‌دهیم. همین بچه پدر و مادر بعدی جامعه ما است و این چرخه تکرار می‌شود و آن‌چیزی که در این میان مغفول می‌ماند لذت، شادی و احساس آرامشی است که باید خانواده در کنار هم داشته باشند. می‌بینیم که اغلب خانواده‌ها هنوز در حسرت چیزهایی در گذشته هستند و مدام می‌گویند قدیم چطور بود؛ در حالی‌که امروزشان را با این وسواس‌ها و درگیری‌های روزمرگی از دست می‌دهند.
 
فضای مجازی و وسایل بازی الکترونیکی که جزو جدانشدنی زندگی‌های مدرن است را می‌توان نوعی تهدید برای سلامت روان کودک تلقی کرد؟ چراکه می‌بینیم همین خانواده‌هایی که زمانی برای بازی با بچه اختصاص نمی‌دهند، یک تبلت و موبایل در اختیار کودک قرار می‌دهند تا سرگرم شود.
 
من کسی هستم که کلا با تکنولوژی و همه وسایل جدید ارتباطی موافق هستم؛ به شرطی که از آنها استفاده درست شود. خودم علاقه‌مند به بازی‌های کامپیوتری هستم و فکر می‌کنم بازی‌های کامپیوتری برای بچه‌ها لازم است. مشکل ما با پدر و مادرهایی است که به قول معروف یک جاهایی از در دروازه رد نمی‌شوند و یک جاهایی از ته سوزن هم رد می‌شوند؛ یعنی از یک طرف برای موفقیت فرزندشان خودشان را همه جوره فدا می‌کنند و از طرف دیگر برای این‌که بچه‌شان را آرام یا سرگرم کنند، دست به ساده‌ترین کارها می‌زنند.
 
پدر و مادرهایی در زمینه‌ای افراط می‌کنند و وقتی از آنها می‌پرسیم چرا با بچه بازی نمی‌کنی؟ جواب می‌دهند دیگر جان و حالی برایم نمی‌ماند. همین افراط و تفریط دارد جامعه ما را خراب می‌کند. ما به پدر و مادرها می‌گوییم گوشی برای بچه در این سن مناسب نیست، دسترسی به اینترنت برای بچه مناسب نیست. اما آنها بدترین چیزها را برای بچه فراهم می‌کنند و وقتی در گرداب پیامدهای آن گیر می‌کنند، تنها راهی که برایشان می‌ماند تنبیه‌های شدید رفتاری و فیزیکی است که حالا بتوانند آن وسیله و استفاده از آن را کنترل کنند. عملا اتفاقی که می‌افتد این است که شاهد به هم خوردن رابطه پدر و مادر و فرزند می‌شود.
 
آن‌چیزی که ما از ابتدا به پدر و مادرها تأکید می‌کنیم بحث قانونمندی است؛ یعنی این‌که بچه از همان ابتدا بفهمد که در خانه حرف، حرف پدرومادر است و هر چیزی که بزرگترها می‌گویند. شنیدن اصطلاحاتی مثل این‌که اگر این را برای بچه‌ام نخرم عقده‌ای می‌شود، خیلی ساده‌لوحانه است. بسیاری از امکانات مجازی و شبکه‌های اجتماعی مناسب سن بچه‌ها نیست ولی غیر از پدر و مادر کسی آنها را در اختیار کودک قرار نمی‌دهد. بازی‌های کامپیوتری همه‌جای دنیا وجود دارد؛ اما همه جا مناسب سن افراد تعریف شده؛ مثلا تبلت‌های kid mode که فقط بازی‌ها و اپلیکیشن‌های مناسب کودک را دارد و اصلا قابلیت دسترسی به شبکه را ندارد.
 
مساله این است که ما دقت کنیم که خیلی چیزها را لازم نیست خودمان اختراع کنیم و یک سری اصول تکنولوژی و فناوری که از خارج برای ما آمده است، راه‌حل استفاده درستشان را هم خودشان داده‌اند. مثل کدگذاری‌های محدود‌کننده که به کودک اجازه نمی‌دهد وارد برنامه‌های نادرست شود. آنچه باعث درخودماندگی بچه‌ها می‌شود و ارتباطات انسانی بچه‌ها را کمتر می‌کند و باعث بروز مشکلات رفتاری مثل پرخاشگری می‌شود، بازی و تکنولوژی‌هایی است که مناسب سن کودک نیست.
 
 
 همان‌طور که گفتم مهم استفاده درست از هر وسیله‌ای است. وقتی بچه ٥ ساله ما آیفون دارد و اینترنت پرسرعت هم در خانه هست و بچه به آن دسترسی دارد نباید توقع داشته باشیم که این بچه در آینده درس‌خوان شود و ارتباطات اجتماعی مناسبی در آینده داشته باشد؛ مهم سنگ بنای اولیه است که اشتباه گذاشته می‌شود و این بنا تا ثریا کج می‌رود.
 
اصول اولیه در همه‌جای دنیا بر مبنای سختگیری و قانونمندی است اما بدون تحقیر و تنبیه و توهین. خوشبختانه ما مبنا را از یک خانواده مردسالار قدیم شروع کردیم و رسیده‌ایم به خانواده‌ای که فرزندسالاری و بعدش هم مادرسالاری است. متاسفانه پدرها از همه بیشتر به حاشیه رانده شده‌اند که آن هم تقصیر خودشان است و بعد هم مادرها. نهایتا هم درگیری پدر و مادر است در این‌که تو بچه را تربیت کردی.
 
پدر می‌گوید تو بالاسر بچه بودی و مادر هم می‌گوید بچه پدر می‌خواهد. تو از صبح تا شب دنبال پول بودی. این سیستم به قدری تکراری و قابل پیش‌بینی است که بعضی وقت‌ها تعجب می‌کنیم چون می‌بینیم که خانواده‌ها در این دام تکراری می‌افتند و برای آزادشدن از دام‌ها هیچ کاری نمی‌کنند. علت هم این است که رهایی از این سیستم تکراری نیازمند قوانین  و سختگیری است و چون در جامعه افراد از هم تأثیر می‌گیرند با یک نفر نمی‌توان مشکلی را حل کرد.
 
به عقیده من جامعه ما به یک حد انفجاری رسیده است که عد از آن دارد آرام‌آرام مرحله گذار را رد می‌کند، این وسط عده زیادی از خانواده‌ها فدا می‌شوند. الان کم‌کم آن تب‌وتاب دارد افت می‌کند و خانواده‌ها در حال دریافتن واقعیت‌های زندگی هستند. در این میان یک سری سوء‌استفاده‌هایی مثل موسسات پرورش استعدادهای درخشان کودکان هم وجود دارد. ولی خانواده‌ها تا حدودی به اهمیت این‌که هر چیزی باید مناسب با سن و شرایط فیزیکی و توانایی‌ها و مهارت‌های کودک باشد، پی می‌برند.
 
آموزش مهم‌ترین راه‌حل این زمینه است. صداوسیما که رسما در آموزش تعطیل است. شبکه‌های اجتماعی بیشتر آموزش‌های اغراق شده و غلط دارد و در این بین پیداکردن آموزش صحیح مثل کتاب مناسب یا مشاوری که راهکار یا علمی را آموزش دهد، مهم است. علاوه بر اینها انجام دادن این راهکارها نیز خیلی سخت است. واقعا آنچه می‌بینم این است که همه پدرومادرها یکصدا می‌گویند می‌خواهیم بچه‌ای را تربیت کنیم که مستقل باشد و اعتمادبه‌نفس بالایی داشته باشد؛ ولی روش‌های تربیتی عملا آنها را به سمت‌وسویی می‌برد که کاملا وابسته و با اعتمادبه‌نفس پایین است؛ یعنی با سرویس‌های بیش از حدی که می‌دهند دقیقا خلاف آنچه به زبان می‌آورند، بچه خود را تربیت می‌کنند. این چیزی است که خود پدرومادر باید به آن برسند و چاره‌ای بیندیشند.


 
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 321
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 2 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
نتایج گزارش کمیسیون صنعت و معدن اتاق بازرگانی تهران نشان می دهد بازار لوازم خانگی ایران با ارزش 200 هزار میلیارد ریال، در تسخیر برندهای خارجی است که 150 هزار میلیارد ریال از این بازار را در اختیار دارند.




 
صنایع، معادن و کشاورزی تهران، سی و هشتمین نشست کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران به بررسی مشکلات تولیدکنندگان لوازم خانگی ایران اختصاص داشت و ادامه مباحث به نشست بعدی کمیسیون موکول شد تا در نهایت جمع‌بندی مناسبی از این گفت‌وشنودها به دست آید.
 
** صنعت فرسوده تولید لوازم خانگی
 
شراره کامرانی که به نمایندگی از انجمن صنایع لوازم خانگی ایران در این نشست حضور داشت، گفت: صنعت لوازم خانگی قریب به هشتاد سال در ایران سابقه دارد و دارای طیف متنوعی از محصولات در بخش‌های انرژی‌بر و غیرانرژی‌بر است.
 
کامرانی ادامه داد: نخستین کارخانه لوازم خانگی در سال 1316 در تهران و با هشت کارگر تاسیس شد و در دهه 40 شمسی نیز چند کارخانه دیگر ایجاد شد تا از دهه 50، کارخانه های تولیدکننده لوازم خانگی در کشور گسترش یابد. در همین دهه‌ها به تدریج تولید قطعات (الکتروموتور و کمپرسور) نیز در کشور آغاز شد.
 
وی شیوه‌های تولید در ایران را تولید اصیل، مونتاژ، تولید بدون کارخانه و مشارکتی عنوان کرد و گفت: این صنعت اکنون در وضعیت فرسودگی نسبی و روزآمدی تقریبی قرار دارد.
 
به گفته این کارشناس، دلایل عقب‌ماندگی نسبی فناوری صنعت لوازم خانگی ایران، ورود ماشین‌های دست دوم به کشور به دلیل کمبود نقدینگی و ناآشنایی با تحولات سریع این صنعت است که ساختار تولید را فرسوده کرده و موجب کاهش بهره‌وری و مصرف بالای انرژی شده است.
 
وی گفت: سهم بخش صنعت از رشد اقتصادی کشور در سال 1394 معادل منفی2.2 درصد برآورد شد، در حالی که سهم بخش صنعت از تولید ناخالص داخلی در سال 1393 معادل16.6 درصد بود.
 
** سه‌چهارم بازار لوازم خانگی ایران در اختیار خارجی‌ها
 
کامرانی در ادامه به چالش‌های پیش روی این صنعت اشاره کرد و گفت: تاثیر منفی مسائل سیاسی، فقدان رویکردهای علمی صادرات، فقدان فعالیت‌های حرفه‌ای در بخش‌های بازرگانی سفارتخانه‌های ایران، فقدان یا ضعف فرهنگ تولید صادرات‌گرا، فقدان و ضعف فرهنگ برندینگ، جدایی شبکه بانکی داخل از شبکه بانکی جهانی و فقدان یا کمبود اطلاعات شرکت‌ها از بازارهای خارجی از چالش‌های این صنعت است.
 
وی گفت: اندازه بازار لوازم خانگی کشور 200 هزار میلیارد ریال است که 150 هزار میلیارد ریال آن در اختیار برندهای خارجی است. ذکر این نکته ضروری است که سهم این صنعت از کل ارزش ‌افزوده صنعت 1.1 درصد و سهم آن از اشتغال 1.67 درصد است.
 
این کارشناس با مقایسه سهم بازار برندهای داخلی و خارجی گفت: در گروه صوتی‌تصویری، سهم برندهای خارجی 95 درصد و برندهای ایرانی پنج درصد است. در گروه یخچال‌فریزر، سهم برندهای خارجی 60 درصد برآورد می‌شود. همچنین در گروه شوینده‌ها سهم برندهای خارجی 55 درصد است.
 
وی مهمترین مساله صنعت لوازم خانگی را قدرت رقابت‌پذیری پایین برشمرد و گفت: رقابت‌پذیری پایین در این صنعت، ناشی از قیمت تمام شده بالا و کیفیت خدمات پس از فروش است.
 
کامرانی ادامه داد: با توجه به اقلام متنوع تولیدی لوازم خانگی، قاچاق این محصولات نیز گسترده است و لوازم خانگی کوچک، یخچال و فریزر، کولر گازی، ماشین‌های ظرفشویی و لباسشویی و چرخ‌ خیاطی به‌صورت قاچاق وارد کشور می‌شود.
 
وی گفت: ضعف در رویکرد نظام‌یافته به افزایش کیفیت و کاهش قیمت، فقدان نگاه راهبردی واحدها به ضرورت دستیابی به تولید و بازار امن صادراتی، ضعف در چارچوب‌های تحقیق و توسعه و بازاریابی مطلوب، کمبود مدیریت علمی در واحدهای تولیدی، خلاء فرهنگ صنعتی در برخی مدیریت‌های واحدهای صنعتی، کمبود نوآوری، خلاقیت، تحقیق و توسعه و فناوری روز و درصد بالای ضایعات از ضعف‌های درونی بنگاه‌های تولیدی در این بخش است.
 
** پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت صنعت لوازم خانگی
 
«حبیب‌الله انصاری» دبیرکل انجمن صنایع لوازم خانگی ایران، در این نشست پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت این صنعت ارایه کرد.
 
کاهش نرخ سود تسهیلات تولید و متناسب‌سازی نرخ بهره با تورم، تشکیل کمیته تعیین تعرفه (با محدودیت انجمن) در وزارت صنعت، معدن و تجارت، کاهش فشار مالیاتی و پذیرش اظهارنامه‌های مالیاتی مورد تایید حسابرس، پرهیز دولت از مداخله در قیمت‌گذاری و معافیت مالیاتی فعالیت‌های تشکل‌ها از پیشنهادهای دبیرکل این تشکل بخش خصوصی بود.
 
انصاری گفت: رفع موانع خرید مواد اولیه اساسی صنعت لوازم خانگی مانند فولاد، مواد پتروشیمی، مس، آلومینیوم... از شرکت‌های دولتی یکی از مهمترین خواسته‌های تولیدکنندگان لوازم خانگی است.
 
وی همچنین خواستار آن شد که براساس ماده (5) قانون بهبود مستمر فضای کسب‌وکار از فعالیت تشکل‌های موازی جلوگیری شود.
 
** تولیدکنندگان داخلی سهم خود از بازار را به رقیبان کره ای باخته‌اند
 
«محمدرضا جعفری» نایب رییس انجمن صنایع لوازم خانگی، در این نشست تاکید کرد تولیدکنندگان ایرانی، بیشتر سهم بازار را به شرکت‌های کره‌ای واگذار کرده‌اند.
 
وی گفت: البته بخشی از دلایل این بازماندگی ناشی از برخی مسائل فرهنگی است. زمانی که درآمدهای نفتی و به تبع آن واردات افزایش پیدا کرد، مذاق مردم نیز به کالاهای خارجی خو گرفت؛ من این پدیده را به عنوان قاچاق مدرن می‌شناسم و مقابله با آن را ضروری می‌دانم.
 
جعفری افزود: به واسطه اعمال تحریم‌ها، ساختار این صنعت، فرسوده شده است و باید برای ارتقای این صنعت، تسهیلات ارزان‌قیمت به آن اعطا شود.
 
این روزها موضوع جریمه یک برند لوازم خانگی کره جنوبی توسط گمرک جمهوری اسلامی مطرح شده است.
 
در خبرها آمده است این برند برای روبرو نشدن با تعرفه‌های گمرکی، قطعات یک کالا را وارد کرده و گمرک جمهوری اسلامی آن واردکننده را 30 هزار میلیارد ریال(سه هزار میلیارد تومان) جریمه کرده است.
 
گمرک جمهوری اسلامی در این زمینه اعلام کرد: واردات قطعات از چند گمرک مختلف و استفاده از کارت بازرگانی یک بار مصرف، دو تخلف عمده نمایندگی برند کره ای تولیدکننده لوازم خانگی بوده که آن را مشمول جریمه 30 هزار میلیارد ریالی گمرک کرده است.
 
در این ارتباط، برخی رسانه ها در روزهای گذشته مدعی شدند وزیر صنعت، معدن و تجارت با ارسال نامه ای به گمرک جمهوری اسلامی لغو جریمه 30 هزار میلیارد ریالی خواستار شد.
 
در این زمینه وزارت صنعت دیروز (سه شنبه) در اطلاعیه ای تاکید کرد «از آنجا که واردات اجزا ‌و قطعات محصولات لوازم خانگی کره ای براساس تعرفه مصوب در کتاب مقررات صادرات و واردات و با پرداخت حقوق ورودی متعلقه انجام و ترخیص قطعی آنها صورت گرفته است، درخواست هر گونه بخشش در اخذ حقوق قانونی دولت، موضوعیت ندارد».

مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 301
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 1 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
رحمانی‌فضلی درباره گورخواب‌ها گفت: متولی جمع‌آوری متکدیان و گورخواب‌ها شهرداری و وزارت رفاه است و اقدامات خوبی در این زمینه انجام شده است.
 



عبدالرضا رحمانی‌فضلی وزیر کشور عصر امروز در پایان هشتاد و ششمین نشست اعضای شورای اجتماعی در جمع خبرنگاران درباره اقدامات وزارت کشور در زمینه گورخواب‌ها، گفت: سال قبل بخشنامه‌ای کردیم که متولی جمع‌آوری متکدیان و این نوع افراد در جامعه مشخص است؛ شهرداری‌ها و وزارت رفاه یعنی بهزیستی است و الحمدالله توفیقات بسیار خوبی هم در این زمینه انجام شده است، ضمن اینکه درباره معتادان متجاهر هم همکاری بین شهرداری و بهزیستی و ستاد بوده و نیروی انتظامی در این زمینه ایجاد شده است.
 
 
 
وی ادامه داد: هفت هزار و 500 نفر اکنون در داخل اماکن ما هستند، شهرداری هم گرمخانه‌های زیادی دارد که کارتون‌خواب ها را جمع‌آوری می‌کند و واقعا هم شهرداری و بهزیستی خدمات خوبی ارائه می‌دهند.
 
 
 
وزیر کشور گفت: این نوع موارد به خصوص برمی‌گردد به کسانی که معتادند و اینها حاضر نیستند در گرمخانه‌های اردوگاه‌ها بیایند، بنابراین خودشان فرار می‌کنند و می‌روند به جاهایی که دیده نشوند و گرفتار نشوند.
 
 
 
رحمانی‌فضلی تصریح کرد: قبلا هم شهرداری و هم بهزیستی رسما اعلام کردند که اگر موارد این چنینی داخل شهر است، گزارش دهید و معرفی کنید که اینها را ببرند و در آنجا اقامت دهند.
 
 
 
وزیر کشور تاکید کرد: این نوع موارد معمولا کسانی هستند که از ترس بازداشت شدن یا برخورد این جور جاها معمولا می‌روند وگرنه در تهران الان هفت هزار و 500 نفر مشابه اینها که متجاهرین هستند داریم نگهداری می‌کنیم؛ روزانه حدود 15 هزار تومان مخارج اینهاست. هم درمان و هم بستری و به کارهای‌شان رسیدگی می‌شود.
 
 
 
وی افزود: خواهش من این است که این نوع مسائلی که در همه جا امکان وقوع آن وجود دارد؛ در خارج از کشور و جاهای مختلف به یک نقطه ضعف نظام و نقطه ضعف مسئولان و دولت و بقیه تبدیل نشود. در مقابل این چند تایی که دیده شد، شما هفت هزار و 500 تا هشت هزار تایی را که دارند پذیرایی می‌شوند و آنهایی که در گرمخانه‌های شهرداری و بهزیستی کارهایی را می‌کنند، ببینید.
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 275
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 1 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
زن جوانی که پس از زایمان خود ناگهان 40 سال پیر شد و چهره اش مانند زنان 70 ساله شده است از سختی های بیماری اش گفت.
 


 
"هو جوآن” یک خانم 28 ساله است که دوفرزند دارد ولی از زندگی خود لذت زیادی نمی برد چرا که بیماری خاصی گرفته است که او را طی مدت کوتاهی پیر و چروکیده کرده و دیگر جوانی گذشته اش را ندارد.
 
این خانم اهل چین دچار بیماری بسیار نادر ” کوتیس لاکسا” شده است که پوست بدن را چروکیده می کند و سرعت پیر شدن آن را افزایش می دهد به طوری که طی شش ماه "هو جوآن” از 28 ساله به سن 70 ساله رسیده است.
 
 

 

 
 
او می گوید پس از به دنیا آمدن فرزند دومش این بیماری آغاز شد و طی مدت 6 ماه اثرات خود را به جای گذاشت به طوری که دیگر قابل شناسایی نبود و از نگاه کردن به آینه نیز ترس داشت. این خانم تنها نمونه از این بیماری است که در چین وجود دارد و یکی از 10 موردی است که در سراسر دنیا تا به حال شناسایی شده است.
 
او اعتقاد دارد پشتیبانی همسرش باعث شده تا از پس مشکلات این بیماری سخت برآید.
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 564
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 1 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
نوزاد کارتن خواب در سرمای زمستان نفس هایش به شماره افتاده و دقایقی بعد از تولد، جان خود را از دست می دهد.
 


 
هوا سرد است. باران می بارد و کارتن خواب ها به دور خود پتو پیچیده اند. آتشی هم در کنارشان روشن است تا از سرما یخ نزنند.پاتوقشان همان پارک همیشگی در جنوب تهران است. در میان آنها، زنی با شکمی بزرگ که نوید تولد نوزادش را می دهد، نشسته است. تازه مواد تزریق کرده و از این بابت مشکلی ندارد اما به یک باره حالش دگرگون می شود. زنان کارتن خواب دیگر متوجه می شوند که وقت زایمان او فرا رسیده است. محبوبه را به سمت سرویس بهداشتی پارک هدایت می کنند تا نوزاد آنجا متولد شود اما درست دقایقی بعد از تولد، نفس های یخ زده نوزاد به شماره می افتند و دیگر صدای گریه کودک شنیده نمی شود.
 
زنان کارتن خواب، سراسیمه با تلفن همراه یکی از کارتن خواب های مرد، با اورژانس تماس می گیرند.
 
آن دقایق دلهره آور با حضور نیروهای اورژانس به اتمام می رسد. نیروها، مادر و نوزاد را سوار بر آمبولانس کرده و با خود به بیمارستانی در جنوب پایتخت می برند.
 
در بیمارستان مشخص می شود که نوزاد پس از تولد زنده بوده اما به دلیل شدت سرما و نحوه تولد، جان باخته است. مادر نیز که وضعیت چندان مناسبی نداشته، تحت درمان قرار می گیرد و برای مدتی بستری می شود.
 
مادر 25 ساله در سومین زایمان خود، شاهد مرگ نوزادش می شود. نوزاد دختری که قرار بوده "نفس" نام بگیرد اما سرما نفسِ، نفس را برید تا او تنها چند دقیقه حق زندگی داشته باشد.
 
نرجس رضا علی، مددکار اجتماعی در رابطه با وضعیت مادر می گوید: مادر 25 ساله و معتاد کارتن خواب است. او ماده مخدر شیشه و هروئین را هم زمان مصرف می کند و در تمام طول بارداری نیز ماده مخدر مصرف کرده است.
 
این مددکار اجتماعی می افزاید: محبوبه تاکنون 3 بار زایمان کرده و 2 فرزند دیگر نیز دارد که اکنون وضعیت آنها مشخص نیست.
 
رضا علی می گوید: محبوبه به مددکاران بیمارستان آدرسی را ارائه کرده و مدعی شده که 2 فرزند او در همان آدرس و در یک خانه مستقر هستند و خود او سرپرستی آنها را برعهده دارد. برای رسیدگی به وضعیت فرزندان وی، به آدرسی که محبوبه به بیمارستان ارائه کرد بود مراجعه کردیم اما مشخص شد که آدرس به اشتباه داده شده تا مددکاران گمراه شوند.
 
این مددکار اجتماعی با بیان اینکه " محبوبه در معرفی اش به مددکاران بیمارستان خود را جای فرد دیگری جا زده است" می گوید: تمام اطلاعات ارائه شده به مددکاران متعلق به زن دیگری بود که در آدرس ارائه شده زندگی می کرد و هیچ کدام آنها صحت نداشت.
 
رضا علی در خصوص چرایی فوت نوزاد تازه متولد شده می گوید: نوزاد در پارک و در هوای بسیار سرد متولد شده و به دلیل سرمای هوا در تنفس دچار مشکل می شود. زمانی که اورژانس در پارک حاضر شده، مشخص می شود که نوزاد فوت کرده و برای رسیدگی به وضعیت مادر اقدام می شود. در نهایت مادر به بیمارستان منتقل و مراحل درمان او به طور کامل پیگیری می شود.
مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 292
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 1 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
دادستان تهران در جلسه‌ی شورای معاونین مورخ ششم دیماه سال جاری از دستگیری اعضای باند سرقت مسلحانه خبر داد.
دادستان تهران در جلسه‌ی شورای معاونین مورخ ششم دیماه سال جاری از دستگیری اعضای باند سرقت مسلحانه خبر داد.

جعفری دولت‌آبادی با اعلام این که اعضای این باند طی یک هفته هجده سرقت مسلحانه از مغازه‌ها انجام داده‌اند که نه فقره سرقت در روز 22 آذر ارتکاب یافته، در خصوص شگرد سارقان اظهار داشت: اعضای این باند که در قرچک ورامین ساکن بوده‌اند، شب‌ها با همراه داشتن سلاح گرم به شهر تهران وارد شده و به ویژه در ساعات پایانی شب با ورود به مغازه‌ها و صنوف مختلف، مرتکب سرقت می‌شدند.

وی با اشاره به نحوه ارتکاب سرقت‌ها که به نحو مسلحانه و با ایجاد رعب و وحشت میان مردم و مغازه‌دارها و سلب امنیت عموم همراه بوده، اقدام آنان را مصداق محاربه دانست و افزود: در این نوع پرونده‌ها که مشتمل بر جرایم خشن و مهم است، سرعت رسیدگی از اهمیت زیادی برخوردار است و در خصوص این پرونده، سرعت عمل و قاطعیت پلیس و سرپرست دادسرای ویژه سرقت قابل تقدیر است.

دادستان تهران ضمن اعلام کشف چندین سلاح کمری و فشنگ از دستگیرشدگان، از ارجاع این پرونده به شعبه اول بازپرسی دادسرای ویژه سرقت و تفهیم اتهام محاربه به متهمان خبر داد


:: بازدید از این مطلب : 317
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 1 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
بهتر است هیات رییسه از هر دو طیف اصلاح طلب و اصول‌گرای مجلس تعدادی نماینده را مشخص کنند تا فایل صوتی آن جلسه را بشنوند و بعد از شنیدن گزارشی را تهیه و به رییس مجلس ارائه کنند. بعد از این گزارش مشخص می‌شود در این میان چه کسی راست می‌گوید.
 داستان از جایی شروع شد که کریمی قدوسی از معدود نمایندگان دلواپس بازمانده مجلس نهم در پارلمان دهم، جملاتی را به نقل از ظریف در اختیار رسانه‌ها قرار داد که بر اساس آن وزیر خارجه دولت یازدهم در جلسه کمیسیون امنیت ملی اعتراف کرده در ماجرای برجام اشتباه کرده است.

 

سخنان نقل شده با واکنش وزارت خارجه روبرو شد و دستگاه دیپلماسی آن را تکذیب کرد. بعد از تکذیب وزارت خارجه مشخص شد ظریف در آن جلسه اعلام کرده بود که سخنان او محرمانه است و مختص همین جلسه و نه رسانه‌ها.

 

بعد از این تکذیب کریمی قدوسی اعلام کرد که فایل صوتی این سخنان را منتشر خواهد کرد. خبرنگاران منتظر انتشار فایل صوتی سخنان محرمانه ظریف توسط نماینده مردم مشهد بودند که دیدند کریمی قدوسی سخنان ظریف را مکتوب کرده است و آن را در اختیار چند رسانه همسو قرار داده است.

 

کریمی قدوسی در روایت اول خود اعلام کرده بود که ظریف گفته بود" من اعتراف می‌کنم اشتباه کردم / به حرف جان کری وزیر امور خارجه آمریکا اعتماد کردم" .

 

این در حالی است که با بررسی متن پیاده شده از سوی این نماینده  می‌توان مشاهده کرد که ظریف در هیچ کجا نگفته است که درباره برجام اشتباه کرده‌ام.  



از آن سو علی لاریجانی به عنوان رییس مجلس اعلام کرد که سخنان ظریف در آن جلسه محرمانه به یک موضوع خاص بر می‌گردد نه کلیت برجام. مصطفی کواکبیان و بهروز نعمتی نیز اعلام کردند صحبت‌های ظریف در مورد برجام نبوده است.

 

کمال دهقانی فیروزآبادی نایب رییس کمیسیون امنیت ملی در گفت‌وگو با «اعتماد» نیز گفته است: «متن پیاده شده آقای کریمی قدوسی با اظهارات آن روز آقای ظریف هم‌خوانی ندارد. صحبت‌های آقای ظریف مقدمه و موخره‌ای داشت که ایشان آن‌ها را نیاورده و به علاوه تقدم مطالب هم برهم خورده است. ایشان سخنان آقای ظریف را گزینشی آورده‌اند و به همین دلیل کاملا غیرقابل استناد است. این متن بخشی از صحبت‌های آقای ظریف است. نکته مهم این است که آقای ظریف آن روز به هیچ وجه درباره برجام صحبت نمی‌کرد بلکه درباره انتخاب‌های مختلفی که می‌توانست داشته باشد صحبت کرد. اصلا و ابدا درباره برجام نبود.»

 

این تناقض گویی‌ها باعث ایجاد سوال در ذهن مردم شده است که واقعا در جلسه کمیسیون امنیت ملی چه اتفاقی افتاده است؟ در این میان چه کسی راست می‌گوید؟ آیا ظریف اعتراف کرده؟ آیا کریمی قدوسی سخنان وزیر خارجه را تحریف کرده است؟

 

در این میان به نظر می‌رسد هیات رییسه مجلس به عنوان مسئول اداره قوه مقننه باید هرچه سریع‌تر به این مسئله حاشیه‌ای آنهم در میانه بررسی بودجه پایان دهد. به نظر می‌رسد راه کار پایان دادن این مسئله نیز ساده است.

 

 بهتر است هیات رییسه از هر دو طیف اصلاح طلب و اصول‌گرای مجلس تعدادی نماینده را مشخص کنند تا کل فایل صوتی آن جلسه را بشنوند و بعد از شنیدن، گزارشی را تهیه و به رییس مجلس ارائه کنند. بعد از این گزارش مشخص می‌شود در این میان چه کسی راست می‌گوید. به قول حضرت حافظ:

 

خوش بود گر محک تجربه آید به میان     تا سیه روی شود هر که در او غش باشد

 

اخبار سیاسی  - عصر ایران/ مصطفی داننده


:: بازدید از این مطلب : 268
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 1 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
دبیر کل حزب اعتماد ملی طی نامه ای استعفای خود را به اعضای شورای مرکزی این حزب اعلام کرد.

یک عضو حزب اعتماد ملی در گفت‌وگو با ایسنا با اعلام این خبر اظهار کرد: استعفای مهدی کروبی به خاطر اختلافات اخیر در شورای مرکزی حزب اعتماد ملی بوده است.

 

وی افزود:‌ در این شرایط کروبی ترجیح داد خود اعضای شورای مرکزی درباره جهت گیری این حزب در انتخابات 96 همراهی یا عدم همراهی با شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان تصمیم بگیرند.

 

این عضو حزب اعتماد ملی در پایان گفت:‌ اکنون شورای مرکزی حزب اعتماد ملی در مورد قبول یا رد استعفای دبیر کل این حزب تصمیم خواهد گرفت.



:: بازدید از این مطلب : 302
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 1 فروردين 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : ali
قائم مقام وزیر راه و شهرسازی گفت: دو میلیون و ۲۱۵ هزار واحد مسکن مهر در کشور در دست اجرا بود که اجرای آن ۹۳ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.



 

احمد اصغری مهر آبادی روز (چهارشنبه) در جلسه شواری مسکن استان قم عنوان کرد: به طور کلی یک میلیون و ۹۲۵ هزار واحد از مسکن مهر در کشور به اتمام رسیده است و تعداد یک میلیون و ۷۰۰ هزار واحد مسکن مهر به متقاضیان پروژه در سطح کشور واگذار شده است.
 
وی بیان کرد: قرار شد در جهت تکمیل پروژه های مسکن مهر در حدود ۲۱۰۰ میلیارد تومان اعتبار ویژه ۳۵۰ هزار واحد مسکن مهر در اختیار راه و شهرسازی قرار داده شود.
 
وی اظهارکرد: البته این میزان اعتبار در جلسات مصوب شده و در حد مصوبه باقی مانده است و هنوز از نظر مالی مبلغی عاید وزارت راه و شهرسازی نشده است و در این باره پروژه های مسکن مهر با کمبود اعتبارات مواجه است.
 
قائم مقام وزیر راه و شهرسازی در خصوص پروژه های مسکن مهر ادامه داد: پروژه های مسکن قم باید به زودی به اتمام برسد که مدیران و مسئولان قم باید در جهت تکمیل پروژه های مسکن قم پیگیری لازم را داشته باشند.
 
مهر آبادی بیان کرد: در استان قم ۲۰۰۰ واحد از پروژه های مسکن مهر باقی مانده است که امیدواریم تا دهه فجر با اختصاص بودجه تکمیل شود.
 
وی اظهارکرد:برخی تصور می کنند که دولت با اجرای پروژه های مسکن مهر مخالف بوده است در صورتی که نظر دولت اتمام این پروژه ها است و جهت پیشبرد پروژه های مسکن نیز در صدد هستیم اعتبارات را از ۳۰ میلیون تومان به ۴۰ میلیون تومان افزایش دهیم که مذاکراتی با بانک مرکزی در حال انجام است.
 
وی بیان کرد: یکی از دغدغه های پروژه مسکن در قم بحث فاضلاب در پردیسان است که این مشکل نیز در حال پیگیری است.

مطالب مرتبط


:: بازدید از این مطلب : 287
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 1 فروردين 1391 | نظرات ()